Benelux Kampioenschappen 2019

Als de penningmeester van FCH met een hard bevochtte plaats 10 de gewilde gouden griffel wint verwacht je een cijfermatig verslag waarbij tot op de seconde nauwkeurig vastgelegd wordt wie op welk coördinaat een tack maakte en op een bepaalde koers uitkwam die weer zoveel graden afwijkt van iemand anders met een specifiek zeilnummer, enzovoort enzovoort.

Het tegendeel is waar. Het was immers een weekend met mindfucks en persoonlijke emotionele battles met mental breakdowns op zondag tot gevolg. Zonder namen te noemen was Bas de W zondag met de smoes naar het Spaanse vakantiehuis te moeten, met de zuiderzon vertrokken. Ronald en Paul hebben het zondag wel geprobeerd, maar het water in de Grevelingen was hen te zout. Zo zout om de laatste pot te laten voor wat het was. Het zeehondje dat vooraf aan de wedstrijden even zijn koppie omhoog stak had blijkbaar ook zo’n emotionele piek gegeven. De emotionele dalen in verband met de smalle windbanen met flinke wind-draaiïngen en drukverschillen werd hen te veel. Dat terwijl die laatste pot dé pot der potten van de Benelux Wedstrijden 2019 was.

Toen eenmaal het uur der prijsuitreikingen aangebroken was vielen er nog meer ten slachtoffer aan het virus van mental breakdowns, toen bleek dat er twee aftrek werd meegenomen. Dat leidde ertoe dat degene die met de zuiderzon naar het Iberische Schiereiland vertrok, het evenement had gewonnen. De nummer 3, Jan-Willem kon het emotioneel niet aan om de prijzen voor de inmiddels vertrokken nummers 1 en 2 te bewaren en later te overhandigen. Henk beloofde plechtig de medailles af te geven, maar de wiskeyglazen van de Keuninklijke Belgium komen hem te goed van pas na die emotionele rollercoaster. Zelfs in het Belgische kamp viel een slachtoffer te betreuren toe hij er achter kwam dat er niet 1 maar zelfs 2 DNC’s achter zijn naam stonden.

Zelf zit ik nog met de emotionele battle met het lage aantal deelnemers. Volgens jaar wordt op de Grevelingen immers het WK Masters gevaren. Of was dat een mindfuck…?