Tulpenrace 2022 (by Marald van Reijsen

Tulpen 2022

En heb je gewonnen?
Dat is al een paar jaar de vaste vraag als ik weer eens versleten van een wedstrijd (of training) thuiskom en puffend en steunend crash op de bank. Nooit kon ik zeggen: ja! Nou deze keer wel!
Groot was dus ook de verbazing in haar gezicht toen ik de schrijfprijs liet zien. Wat is dat?
Nou dit is de “prijs” die je krijgt als je 10e bent geworden…
Deden er 10 mee dan, was meteen de vraag erachteraan; helaas…

Nou, de kou, hagelbuien en 25+ vlagen weersvoorspellingen voor zaterdag zorgden ervoor dat het niet echt druk was op de steiger en op het water en ik stond eerlijk gezegd ook niet te springen om het water op te gaan. Eerst moest ik de carbon kuitenbijters uit m’n boot krijgen, aangezien bij de laatste wedstrijd (boerenkool 2021) ik m’n bovenbenen plaatselijk ontvelt had omdat ik niet (op mijn manier) kon hangen. Los zagen met een broodmes bleek de oplossing.

Samen met het team van Nick gingen een bootje of 25 het water op verder geen normaal mens op het water gezien. Het is een best pijnlijk om in de vlagen wat hagel terug te moeten koppen, maar dat zal wel vaker zijn voortgekomen zijn in de historie van de Tulpenrace. Na de start al snel “the usual suspects“ (top 5 eerste 2 races) voorin. Het ziet er ondanks de vlagen en hagel bij die mannen soepel en makkelijk uit terwijl ik voor mijn gevoel op een losgeslagen stier probeer te blijven zitten. In de vlagen was het voor mij voornamelijk op survival modus dus veel heb ik niet meegekregen behalve wat verhitte conversatie tussen Karel en Thierry en wat zwempartijen. En ik ben blijkbaar niet de enige geweest die de spreader in alle consternatie vergat en daarmee een fiks aantal plekken verloor..
Tijdens het nuttigen van wat brood tussen race 1 en 2 kwam zowaar Tristan na ruim een jaar het water op. Mooie uitdaging om zo weer te beginnen! Terwijl een flink aantal anderen besloten om de 2e race als aftrekker te gebruiken. Start van race 2 was weer in vette vlaag met hagel en dus waarschijnlijk moeilijk te “timen” voor Gert en Nanno…
Survival en bovenbenen die al snel verzuurden bij mij, terwijl schijnbaar niemand van de rest van het veld ergens last van had (alhoewel ik Sjoerd nog puffend en steunend bij de gate in z’n boot zag klimmen en daarna niet meer heb gezien). Met als toetje na de finish nog een paar hele dikke vlagen voor de downwind naar de haven, waarbij vele (net als ik) even hun toevlucht achter eilanden zochten als ze niet aan het zwemmen waren. Zeil laten zakken in 20+ knopen, aan lagerwal, buiten de haven blijkt als je moe en koud bent blijkt ook geen sinecure (hebben we vast nog niet vaak genoeg getraind)! Heerlijk die warme douche…

Hoe anders was de zondag. Lekker zonnetje, aangename temperatuur, dubbel aantal zeilers maar gelukkig wel weer met hetzelfde topteam van Nick. Of je tactisch boven of onder het eiland langs moest gaan en waar en wanneer de vlaagjes vandaan kwamen wist Johan blijkbaar het beste. Samen met mooi veel bootsnelheid zette hij op zondag een mooie serie neer (1-4-1). Bas en Karel die dicht bij elkaar in race 3 en 4 bleven, hielden het spannend voor elkaar. Geen idee wat er de laatste race gebeurde voorin, aangezien ik in het laatste rak rechts bijna stil lag om slechts amechtig te moeten aanschouwen hoe iedereen van links in de shift en vlaag kon finishen. Wellicht dat daar het verschil zat tussen 1e of 2e plaats…

Mooie overwinning van Bas in zulke verschillende omstandigheden. Chapeau!

De traditionele tulpen deden het trouwens prima dit jaar vond de wederhelft.

Marald van Reijsen
NED 746