omdat het kan…

Op 10 februari om 13u03.16 valt de eerste bij later inzien dreigende druppel benzine in de tank van de Volkswagen Transporter. Drie minuten later is deze gevuld met 72 liter lekker goedkope Luxemburgse benzine. Om 13u07.00u, een schamele 150 meter verder, dringt de eerste benzinemolecuul de dieselmotor binnen. Vijf uur later is alle benzine weer verwijderd door SOS Dépannage de Luxembourg en kan de reis worden voortgezet. De geschatte uiteindelijke literprijs van deze volle tank diesel komt uit op ongeveer €8,00.
Deze gebeurtenis doet ons besluiten de planning los te laten en maar te zien wat er zou gaan en kunnen gebeuren.

Het zou de opmaat blijken van zeilweek met weinig wind en veel wachten, onvoorziene stromingen en verrassende vlagen.

De reis verliep verder voorspoedig en op de zonnige zondag rond de klok van drie werd er door de Nederlanders Huub, Peter, Mels, Tobias, Kit, Sjoerd, Bas en Cees getoast op een mooie week. Met gematigde windverwachtingen beloofde het mentaal een intensief weekje te worden.

Er werden uiteindelijk zeven wedstrijden gezeild. Dus hoewel de dikke dame bij de allererste boventon nog bij lange na niet had gezongen, werden de gedoodverfde contouren van de einduitslag toch al zichtbaar. Laurent Haŷ, Filipe Silva, Peter Peet, Valerian Lebrun, David Terrol en Bas De Waal rondden de ton als eersten.

Het werd een wedstrijdserie met een zwaar favoriete linkerzijde. De avonturiers op de rechterflank konden echter maar zo goede wind vinden die ze ver voor de rest van de vloot uit brachten. Een door de eilanden geforceerde variërende stroming maakte het speelveld uitdagend en soms onvoorspelbaar.

De tweede dag werd gekenmerkt door de vaardigheden van de Franse Toppers. Met een neusje voor de goede windlanes vond Hay immer weer de kortste weg naar de topmark schijnbaar gemakkelijk, met Lebrun in zijn kielzog. Bas scoorde een prachtige serie met 10, 2 en 2. Cees oefende zijn nieuwe start-elan een scoorde 4,2 en UFD, Kit ontdekte op de finish dat een prachtige sterk bevochten tweede plek werd weggepoetst met een zwarte vlag.

Over starten gesproken: een reeks van zwarte vlaggen gooide de verwachtingen rond de gedoodverfde top 10 wat om, iets wat de mindere goden kansen deed ruiken. En waar hoop is, ontstaat energie en fanatisme.

Zo was de derde dag met wedstrijden bij en rond 4 knopen wind een invasie van de SUI-vloot. Gewend aan rimpelloze mirror lakes voeren ze ineens mee in de voorste gelederen. Iedereen zonder een zwarte vlak of UFD voer die dag wel een aftrekwedstrijdje. Het was een complexe en uitdagende dag. Cees zeilde z’n mandje vol met punten, de andere Nederlanders zaten allemaal wel een keertje rond de top tien en beperkten zo de potentiële schade.

De vrijdag werd race 7 na de gebruikelijke terugroepen gestart bij een knoopje of 7. Een wereldstart was niet genoeg; zeilvernuft was nodig om deze race tot een goed einde te brengen. Hay liet opnieuw zijn bijzondere zeilkwaliteiten zien en leidde de vloot rond de robotboeien.
Net na de eerste onderton om 11u46.45 werd de race echter afgebroken. De wind zakte onder de vier knopen en werd instabiel. Sneu voor Hay, goed voor een aantal Nederlanders. Het grote wachten kon beginnen. Om 13u55.23 met nog slechts vijf boten op de wedstrijdbaan, stak er een koel windje op. 25 Minuten later startten circa 35 Finnen, met een groot aantal inderhaast teruggekeerde boten, de 7de race. Ook Tobias was weer van de partij nadat hij de 133 op de kant al zoutvrij gespoeld had. Maar de strijd met rivaal Sjoerd dreef hem terug naar de startlijn.
Het werd een klassieker: starten onder de zwarte vlag met de strategische winst aan de linkerzijde. Hay en Lebrun voerden de vloot aan. Aan het eind van het tweede kruisrak deed de wind weer onverwachte dingen en werden er op rechts weer bootlengtes verzilverd.
Het comité verzon een grap en hees de pompvlag voor het laatste rak: de volhouders mochten zich even in het zilte zweet werken. Dankzij de mooie swell, ontstaan door harde wind een paar mijl verder op zee, een leuk gymnastiek-kwartiertje. Na een eerdere klasseregels-negerende cancelling van de pompvlag, gevolgd door een deels verontwaardigd zeilersprotest daar weer tegen, een mooi gebaar om deze verguisde en geliefde vlag weer in ere te herstellen.
Het was de uitgelezen kans voor de fitte Lebrun om de slimmer zeilende Hay voorbij te varen. De nummers 1 en 2 in de eindranking werden in deze race 2 en 1. Op gepaste afstand gevolgd door nummer 3 en de andere volgers.

Dan nog even over Cannes: het decor van de EK in oktober… een knusse club met goede intenties, een club die er in oktober strak bij zal liggen door een reeks verbouwingen en vernieuwingen, zeilen met besneeuwde weertoppen in de verte, een paar mooie banen voor alle voorkomende windrichtingen, talloze restaurantjes en barretjes en cafeetjes in werkelijk alle denkbare prijsklassen, vele winkeltjes voor de eventueel meereizende familieleden. AirBNB, hotels en appartementen te over, lange fietspaden in en rond de stad en zeer waarschijnlijk een grote vloot. Ik zeg: gaan.

Nabrandertje: op facebook zijn plenty filmpjes te vinden van deze wedstrijdweek.