2011 Steinhude (Selachimorpha)

Steinhude 2011

http://www.wvstm.de/regatten/ergebnisse/2011_D_SLSV_Erg_Nesselblatt.pdf

Steinhude… voor vertier hoef je er niet echt heen, hoewel een van onze jonge honden toch tot vier aantrekkelijke voorbijgaande vrouwen kwam…, voor je verdriet wil je er niet komen. Maar als het weerbericht een steady 5 bft aankondigt wordt de tocht naar het oosten stukken aantrekkelijker. Een heus Nederlands legioen nam dan ook deel aan deze serie. Voor sommigen een prima training om te wennen aan zo’n 80 startende masters… ware het niet dat ook team Germany op één man na zich had ingeschreven; het vermoeden is dat het budgettechnische redenen heeft. Betekende iig dat ook het jonge volk aan de bak moest! Een prachtige oscillerende oostenwind verjoeg de gebruikelijke muggen en zorgde voor mooie lange banen: er werd zowaar een upwind-downwind-baanexperiment uitgevoerd door ‘t doorgaans zeer traditionele wedstrijdcomité. Iedere general recall werd onmiddellijk beloond met een zwarte vlag: al met al zijn er zo’n twaalf starts gemaakt: altijd leuk!

Slapen in barakken voor €5 per nacht per persoon, inschrijven €30 voor drie dagen inclusief een maaltijd (met import appelmoes), 80 liter benzine, €21 ontbijt en €30-dinertje in Hannover; prima prijs-kwaliteitverhouding.

Het zat niet allemaal niet echt mee voor alle Nederlanders; Nanno brak z’n neerhouder en had tevens een BFD-tje te pakken daarmee waarschijnlijk ontkomend aan de plicht om een stuk proza in te kloppen. Karel scoorde, zij het deze keer erg laat in de serie, een zwarte vlag en miste daardoor het podium. Jan van der Horst werd ziek en had bij het uitvaren ’t nakijken. Stefanie had te weinig kilo’s om bij de rukwinden de boot in the famous upright position te houden maar kwam na een halve dag bezinning dubbel zo fanatiek terug, daar waar vele ruwe bolsters, mannen van staal, het al hadden opgegeven. Hetzelfde overkwam Bas en Paul maar hier speelde lichaamsgewicht geen rol. Met name Bas vond het aan zijn stand verplicht om “1 op 1” te varen maar ook hem werd de natuur de baas. Paul scheurde daarnaast nog eens zijn zeil. Henk werd te gretig, niks tegennatuurlijks natuurlijk, na een fantastische start en ging in z’n uppie op avontuur en miste daardoor een zekere top-10-race. Cees, en ook Nanno, vergaten in race 2 goed naar de vlaggen te kijken die op een correcte maar wat ongebruikelijke manier een vervroegde finish aankondigden. De boventon lag ineens op een afstand van 200 meter en diende als finishton hetgeen weer werd aangekondigd door de vlaggen op het schip. In een respectievelijk 2de en 6de positie voeren zij nog ijverig een kruisrakje terwijl de rest van de vloot, die redelijk op afstand lag, rustig een voor een de finishtoeter activeerden. Dure punten zo zou later blijken. Domme actie van domme zeilers. Stefan, getergd door het aanbod van zijn lief om bij een top 15 plaats een nieuw zeil te kunnen incasseren, naderde die plek met rasse schreden maar een koude start kostte teveel punten. Loek had liever een 3 bft-tje gezien, maar ondanks deze voorkeur was hij toch een paar keer goed voorin te vinden.
Kortom een prima evenement met een prima sfeer en zes mooie goeie wedstrijden. Zowaar de eerste keer dat je besloot om volgend jaar weer te gaan.. meestal is het andersom.