2013 Sailing for Oostende (by 100% Selachimorpha)

Golven zorgen altijd voor deining.

In Cannes ontstond het ongemakkelijke gevoel dat op golven varen voor ons Nederlanders een ondergeschoven kindje is en dat het goed zou zijn om voor de Masters meer zee-uren te maken. Dus besloten we met een klein groepje om mee te gaan doen met Sailing Oostend. Op naar de golven, stroming en ‘t zilt. De eerst golf die we tegenkwamen was er een van gal die door onze gerespecteerde Chris Frijdal over ons heen gespuwd werd: pure schande, geen enkel respect en schandalig egoïsme werd ons toebedeeld. Later schaarde ook Nanne zich nog achter de feedback van Chris maar hij pleitte daarnaast voor een constructieve oplossing om geen wedstrijden tegelijkertijd te organiseren. Een nieuwe richting is natuurlijk altijd goed. Immers… wij begrepen al niet waarom een wedstrijd wel genoemd staat in de kalender mét puntentoekenning, maar dat we er vervolgens niet naar toe zouden mogen. We hebben daarom het comité in Oostende gevraagd nooit meer tijdens de Finnale te organiseren.

Eind goed al goed en om kort te gaan: iedereen deed gewoon waar hij zelf plezier of nut van verwachtte. En dat is de enige manier waarop het hoort. Ieder z’n zin. En respect voor andermans zin.

Wij dus naar die golven van Oostende. De tweede golf was een longitudinale golf, ook wel bekend als file. Heel België bewoog zich voort in een file. Wat een drama. De derde golf was er een van afzeggingen. De Belgen haakten allemaal af door allerlei omstandigheden als werk, persoonlijke zaken en vast ook te grote golven. Want die waren er… voor de zes Nederlanders zat er een stoer dagje aan te komen.

Vrijdagavond met het pontje overgestoken naar de stad. Daar sliepen er een paar in een jaren 60 hotel maar de campers moesten natuurlijk terug. Dat kon echter niet meer met de pont dus ging de fiets mee. Maar.. al snel werd duidelijk dat dát niet veilig zou zijn. Door het havengebied struinden groepjes illegalen op zoek naar horloges en geld van eenzame fietsers. Deze golf van criminaliteit was dusdanig ernstig dat midden in de nacht een overzetje geregeld moest worden voor onze fietser want taxi’s waren er niet te vinden. Niemand wilde door het haventerrein. Toevallig moest er ook nog een carrier voorbij dus het was al bijna ligt voordat de camperdeur op slot kon voor een korte nachtrust.

Zaterdagmorgen lachtte de zon ons tegemoet. Alle Belgen liepen in een golf van zomerwaanzin rond in korte broeken en t-shirts. Zomergevoel! Begon de dag met 10 leuke knoopjes wind rond 0900 uur.. om 1200 uur stonden er twintig knopen, met nog wat sterke vlagen die de grote golven richting de kust stuwden. Vier wedstrijden van ca. een uur in een speeltuin van wind, zout, golven, kou en pijn in je lijf. Het werd een mooi festijn. Door de vorm van de banen moest je sowieso gijpen en dat dat niet altijd makkelijk is, hebben we bijna allemaal ondervonden. Tijdens de derde wedstrijd kenterde het tij en scoorden we op 1 man na een zwarte vlag. Vier potten met deze omstandigheden sloopt stelselmatig alle energie uit je lijf. Bij de slipway aangekomen weet je dan ineens wat het betekent om op getijdewater te zeilen. De slipway leek wel een mini Mount Everest. Met vier man per Finn werd ’t ding de 50 meter naar boven gesleurd. Laag water is écht laag water. Net als in La Rochelle.
De Belgen in de korte broeken liepen inmiddels allemaal te kleumen. ’s Avonds hebben we met de gehéle vloot lekker gegeten in het altijd pittoreske Oostende. Daarna begon het grote avontuur opnieuw voor de camperbewoners. De rest lag om 2200u gestrekt in een diepe slaap.

Zondagmorgen wat het opnieuw zomer met een naderende warmtegolf uit het zuiden. De wind was gaan liggen en het was maar de vraag of we tegen de stroom konden inkomen. Dat bleekt uiterst moeilijk. Hein had dat al voorzien en was al vertrokken naar Riva. Luuk keerde bij de haven ingang om. Karel hield het na een half uur kruisen en na 50 meter afgelegd te hebben voor gezien. Bas, Jan-Tjeerd en Cees speelden nog wat rond een kardinaalton. Plots was daar echter een rubberbotenvloot van het comité… of we nog wilden meevaren want er was wind op de wedstrijdbaan. Dus in de sleep en een half uur later zijn we gestart. Vier wedstrijden met z’n drieën. Natuurlijk een aanfluiting eerste klas, deze keer een golf van teleurstelling, maar in zo’n situatie maak je er het beste van. En dus hadden we vier leuke wedstrijdjes samen met de fireballs (waar overigens geen vuur in zit en dus geen bal aan is).
Met zoveel zwarte vlaggen en zoveel afwezigen maakt de uitslag niet uit. Wij wilden hier naartoe omdat we nog vele moeten leren over het op zee varen. Stroming en golven zijn toch weer een andere dimensie voor ons plassenzeilers. Die ervaring hebben we als zeer leerzaam beleefd.

Dank aan de Belgen voor de golf van gastvrijheid!