2014 Eastern Egg/ Paasei (by Stressfactor)

Eastern Egg/ Paasei 2014 – Loosdrecht

Uiteindelijk waren 34 Finnzeilers die met de Paasdagen huis en haard hadden verlaten.
Voor hun niet,, het sociale paaseieren zoeken, Paasbrunch/ lunch dan wel gezellige familiebijeenkomsten”. Nee, ze verkozen om in die rotboot te gaan zitten en vooral degenen die wedstrijd nr. 5 hebben uitgezeten dat waren geen homo’s… een woord dat door één van de rescue bemanningen naar één van de Finnzeilers werd geroepen.

Zaterdag

Het begon met iets waaraan we moesten wennen,, wachten”. Eigenlijk was er altijd wel een reden voor uitstel.
De baan was een ,, nouveauté ”, een bovenboei met een spreader op 100 m, één voordewindsrak en daarna een 2e en laatste kruisrak naar de finish.
Dus zaterdagochtend de haven uit met twee potjes achter elkaar en ik zag ons groepje om 14.00 uur aan het bier, want daar was het wel weer voor.
Met een windje 2/3 bft lieten we de eer aan Eric Bakker die voor het eerst in zijn nieuwe Finn voer. Ook leuk voor die jongen, dat gun je hem toch wel. Tweede werd de eerste wedstrijd Fred Richter gevolgd door Karel van Hellemond. Nanno Schuttrups zag het niet allemaal zo goed die ochtend en met veel missers werd hij 28e.
De middag wedstrijd was ook onder aangename omstandigheden en de oostenwind draaide continue, maar wel binnen een bepaalde marge.
Karel werd eerste gevolgd door Jan Jaap Lamme, in de boot van Bas de Waal, die nog net voor de Stressfactor en Ronald van Klooster bleef.
We waren pas om 16.00 u binnen.

Zondag

Voorspelde de windguru wind tot 24 knopen, maar toen we na wat wachten startten viel het allemaal wel mee. Toch moest er aardig gehangen worden en in de eerste wedstrijd had Nanno het weer helemaal gevonden en greep de overwinning gevolgd door Robert Thole die ook al een moeizame eerste dag had. Robert werd op de hielen gezeten door Tobias Kirschbaum en Ronald Ruiter die derde en vierde werden.
Wedstrijd nr 4 was ook goed te doen en schudde Nanno nogmaals de frustratie van de vorige dag van zich af door het gaspedaal goed ingetrapt te houden.
Karel en Tobias houden ook wel van wat wind en duwden hun bootjes als 2e en 3e over de finishlijn.
De 3e wedstrijd
Die middag waren de aangekondigde 24 knopen wind gearriveerd en waren er een aantal deelnemers die besloten toch Paaseieren te gaan zoeken. Dat speelde ook door het hoofd van de Stressfactor die er helemaal geen zin in had.
Tot overmaat van ramp liet het comité ons nog een extra uurtje wachten, altijd leuk met harde wind.
Toen de wedstrijd van start ging was het Johan van Straalen die met een meester-truc ( andere kant van een eiland) een flink eind voorop ging varen en bij de bovenboei zeker 60 meter voor lag op nr 2. De Stressman die laatste lag zag hier en daar Finnzeilers die het wat lastig hadden. Zo had onze Legend Rodrick Casander wat problemen met overstag gaan en achterlangs sturen, maar hard ging hij wel. Zonder deze probleempjes was hij royaal bij de eerste 10 gekomen. Michel Miltenburg was heel wild bezig voor de wind en legde na wat aparte manoeuvres zijn mast horizontaal op het water, maar zeilde daarna gewoon uit. Robert Thole lag bij de onderboei met zijn mast in de prut en heeft met zijn zwarte masttopje de wedstrijd maar gelaten voor wat het was. Lacus Jan Groenhout kreeg volgens zijn zeggen zo’n harde drukker voor de wind, dat hij zijn boot wel in de wind moest gooien….. kom, kom Laak, dat zijn we niet van je gewend.
Interessant was het om te zien dat een aantal zeilers totaal ,, op” waren. Toen de Stressfactor vrijwel als laatste het laatst kruisrak in ging besloot hij dan toch nog maar even te gaan hangen wat nog resulteerde in een redelijke finish.
Voor de wind werd Johan ( Ned 18) voorbij gesjeesd door diverse downwind atleten. Eerste Karel, 2e Nanno en 3e werd Ronald Ruiter die de hele dag al goed bezig was.

Maandag

Was de dag van de grote draaiingen en mochten we na een uurtje wachten op de lijn weer vertrekken met een stevig windje. Bij het ingaan van het laatste kruisrak waren er al grote verschillen. De wind nam ineens met meer dan 50% af, maar de kaarten leken geschud.
Een hoop herrie bij de onderton ( je mag er niet tussen, draaien etc) Chiel Barends heeft echter niemand geraakt, maar Robert Maarten Thole wond zich zo op dat hij besloot vanuit 15e positie een flink eind stuurboord de eenzaamheid op te zoeken. Een soort van Straalen actie die zich uitbetaalde in dubbele bonuspunten. Voor velen was het triest dat een winddraaiing van ruim 30 graden zo tegen kon zitten. Bah, niet leuk en Ronald Ruiter wendde na de finish dan ook direct de steven naar HWH. Geluksvogel Thole eerste gevolgd door Joos Bos ( zat ook niet tegen) en Nanno Schuttrups.

Wedstrijd zeven

Was meer van hetzelfde, alleen nu draaide de wind helemaal naar het Noorden. Nu waren Fred Richter, de Ned 2 en Eric Bakker de Sjaak. Er zijn altijd mensen die zeggen dat ze het aan hebben zien komen. .. In de goede lijn zaten Chris Frijdal, van Vierssen, Karel van Hellemond, Chiel Barends, Michel Miltenburg en Luuk Kuiper.
Aangezien het voordewindse rak nu halve wind was viel daar niet veel in te halen. Gelukkig was de finish ongeveer 40 graden verlegd en was dat toch nog wel leuk varen.
Michel Miltenburg zeilde een sterk laatste rak en pakte zijn eerste overwinning. Proficiat. In zijn kielzog Chris Frijdal, Thierry van Vierssen, Michiel Barends en Karel van Hellemond, die toch over de hele serie verreweg het beste was.

Resumé
Er waren weer wat nieuwe gezichten met mooie spullen, altijd leuk om te zien dat er weer wat aanwas is.
Na de wedstrijd kwam Maarten Russchen naar me toe hoe het kwam dat ik zo hard & hoog ging? Ik zou zeggen schootspanning en wat spelen met je inhole. Zelf heb ik deze serie een paar keer recht achter Karel van Hellemond gevaren. Met licht weer zet hij gewoon zijn giek op het dek en gaat ook hard, dus zijn er vele wegen die naar Rome leiden.
Op de prijsuitreiking bij de KWVL toch nog een beetje hilariteit. Een comitélid van de KWVL had een niet Koninklijke belediging naar Steven Voorn geroepen. Na veel heen en weer gepraat gaf de man toe het H woord wel geroepen te hebben, maar wilde niet zijn excuses maken. Steven zou het hoger op gaan zoeken op jacht naar een berisping voor de man. Uiteindelijk hebben ze elkaar toch gesproken, maar vrienden…weinig kans en er knaagt toch wel wat.
Verder was het toch nog even gezellig op de prijsuitreiking en waren er voldoende Finnzeilers om voor onze helden te klappen