2009 Finn Gold Cup (by Nanno Schuttrups)

De Finn Gold Cup eind juni 2009 te Kopenhagen, zeker een evenement dat een groot aantal deelnemers zal trekken. Zo ook van de Nederlanders, een afvaardiging van 8 man, zijnde PJ, Karel, Gert, Wietze, Timo, Dennis, Henk en mijzelf (Nanno).

Op donderdagavond 2 juli naar Lelystad gereden met boot, aldaar de last op de trailer verdubbeld en met Dennis in de camper gestapt om naar Kopenhagen te rijden. ’s Avonds eerst nog even een paar uurtjes geslapen voor de ferry en op vrijdagochtend kwamen we dan aan op de Vallensbaek Marina, alwaar wij verwelkomd werden door Timo en Henk die hun tenten al hadden opgezet en al van de zomerse omstandigheden aan het genieten waren. Al vrij snel stond de camper op standplaats naast de tenten van Timo en Henk (en naast twee busjes van twee Amerikanen) en het Nederlands-Amerikaanse kamp was opgezet.
Direct die eerste vrijdag de boten door de meting geloodst (met voor Timo en mijzelf een nieuwe Lamboley) en daarna de boten in elkaar gezet bij de trailerhelling. Het was al direct te zien dat de organisatie het goed voor elkaar had daar in Vallensbaek, een mooie marina met alle gebouwen in oud Deense stijl, voldoende ruimte voor de meting en een flinke partytent voor de avonden!

In de middag kwamen Gert, Karel en PJ ook vanuit hun appartement tevoorschijn om nog even te zeilen. Ik heb ook direct mijn nieuwe zeil gehesen en ben met PJ mee naar buiten gegaan. Weinig wind en een beetje een klotsbak was het die donderdag. Dat ik even besloot te zeilen was maar goed, mijn nieuwe zeil bleek nog niet af te zijn, zo zonder telltales en finn-logo. Gelukkig (en beter maar!) was Paul Hobson van North Sails aanwezig om eea te regelen.

Zaterdag hield het zomerse weer aan, direct na het wakker worden dus een goede mogelijkheid om op het strand naast de haven even te gaan zwemmen. Later op de dag wederom een mooie trainingsdag (met weinig wind), maar welk de hele dag een Finnetje of 20-30 op het water die kleine baantjes aan het varen waren. Dennis ging voor twee korte sessies ’s ochtends en ’s middags, terwijl Timo en ik voor één langere gingen daar precies tussenin, we kwamen Dennis tweemaal in de haven tegen, zowel bij het uitvaren (voor hem naar binnen) en het naar binnen varen (voor hem weer naar buiten!).

Op zondag dan de practice race, een best aantal man naar buiten en direct werd het duidelijk dat het comité best wat werk om handen zal krijgen, shifty en veel man fanatiek op de startlijn. Uiteindelijk ontstonden er twee wedstrijden: één van de mensen die doorvoeren bij de general recall en één voor diegenen die teruggekeerd waren. Timo was duidelijk in dubio, uiteindelijk kwam hij terug voor de nieuwe start maar kwam net een paar seconden te kort om nog voor het 1-minuut signaal (en de zwarte vlag!) over de lijn te komen! Toch meegestart, mooi kruisrak gevaren en bij de boventon eruit gehaald. Ik zat er ook lekker bij, maar besloot met Timo terug naar de haven te varen.

Maandag dan de eerste wedstrijddag! Beide wedstrijden weinig wind, wel genoeg om op het randje te zitten en voor de wind druk in het zeil te voelen. De wind ging goed tekeer en uiteindelijk trokken Timo en ik aan het langste end van de Nederlanders door beide in de top 20 te staan. Detail: Timo lag in race 2 op een heel knappe 3e plek, maar in het laatste voordewindse rak naar de finish trok de wind aan door een bui en knapte de shackle van zijn neerhouder: giek omhoog en geen snelheid (kl*te…)

De dinsdag en woensdag bleeft het weerbeeld hetzelfde, licht tot middenweer met grote shifts en ook grote drukverschillen, uitdagend zeilen en ook voor enkele grote namen, waarvan sommigen zelfs eerder naar huis gingen dan gepland! Veel duidelijker was de organisatie op de wal daarentegen. Bij binnenkomst in de haven werden de waltrailers direct naar je toe gebracht, afspoelwater was voorradig en voor alle deelnemers lag er een goed Deens broodje te wachten om die eerste honger op te vangen, helemaal top! Alleen jammer dat wanneer je te vroeg terug in de haven komt al die faciliteiten niet direct voorhanden waren… Ach, blijkbaar is dat de ‘straf’ voor het scoren van een zwarte vlag, verdomme mijn eerste op een Gold Cup! ’s Avond nog bericht over de SMS van fervent thuisvolger Cees Scheurwater dat het beter is om 10x te vroeg te zijn dan 1x te laat. Bekende uitdrukking, zeker met kern van waarheid, maar het blijft klote…

De woensdagavond bracht ons de “Midweek Party”. Het was duidelijk dat het eten die avond gratis was, het was vrijwel de enige keer dat die grote partytent redelijk vol was (alle andere avonden waren eigenlijk alleen de Nederlandse campinggasten en het comité in de tent te vinden). Nog indrukwekkender dan de prestaties op het water waren de immens massale en snelle ‘rushes’ die de Finn-zeilers lieten zien te beheersen zodra er weer een bordje gegrilld vlees op de buffettafels werd gezet. De organisatie had de gehele week twee tafelvoetbal-tafels in de tent geplaatst, en het was Henk niet onopgemerkt gebleven dat Timo en ik daar wel eens op wilden spelen. Voor iedereen met z’n ogen kon knipperen stormde Henk al het podium op, duwde de (leuke) zangeres opzij en daagde alle landen uit om een tafelvoetbalteam samen te stellen en het op te nemen tegen de Nederlanders en elkaar! Henk had een poule opgezet met daarna halve finales en finales, elke wedstrijd open regels en de eerste die vijf doelpunten maakte zou winnen. Voor onze eerste poule-wedstrijd stond ik al klaar op verdediging, maar voordat Timo de hendels van de aanval kon pakken stond Karel al naast me. Toen Timo de skills van Karel zag besloot hij dat hij zichzelf beter een rol als sparringpartner/coach kon toedelen en liet Karel verder schitteren. Uiteindelijk draaide de finale uit op een Italië-Nederland match, de band werd de mond gesnoerd en de voetbaltafel in het midden van de tent voor het podium gezet voor de grote finale. In de finale werden de Italianen met 5-2 van de tafel geveegd middels enkele mooie acties van achteruit en bijzonder snelle polsbewegingen in de aanval. Henk bedankte alle deelnemers nog maar ze hadden maar pech tegen onze Nederlanders!

Geheel bekomen van de vreugde van de winst op het Finn WK Tafelvoetbal bracht de donderdag ons een stevige en onstabiele wind. Het comité reageerde direct door ons de nieuwe lus-driehoeksbaan te bezorgen. Dennis (die tot nog toe niet echt kon schitteren in de wedstrijden) had een oud zeil gezet, blijkbaar geen zorgen meer om behoud van zijn mooie spullen en blafte er twee mooie resultaten uit. Timo daarentegen ging als vanouds lekker van start en draaide goed mee, totdat hij in de eerste reach van (inmiddels) race 7 wéér de shackle van zijn neerhouder kwijtraakte (stom…). Met een geïmproviseerde neerhouder had hij ook in de tweede race niet de mogelijkheid om op de reachrakken genoeg spanning te trekken en verloor dus wat punten.
Opvallend tot nu toe (8 races gevaren al) was dat Henk nog geen enkele keer in een wedstrijd als laatste Nederlander was gefinished, iets waar hij toch wel bijzonder trots op was!

Vrijdag was misschien wel de mooiste dag van deze Gold Cup. Nog steeds flink wind (misschien af en toe iets meer), maar voornamelijk de andere windirchting had een groot effect: we werden getrakteerd op waanzinnig gave golven. Dennis had naar eigen zeggen nog nooit met zulke wind en zulke golven gevaren en kon blijkbaar onder de indruk daarvan niet zo sterk zeilen als als de dag daarvoor. In de eerste race aan de wind gekomen bij de eerste bovenboei was het duidelijk dat een heel kluitje Nederlanders dicht bij elkaar waren, helaas niet echt voorin het veld. Echter, volledig gemotiveerd om dat goed te gaan maken doken we vol overtuiging de downwind in. Toen ik de boventon omstuurde kwam ik achterenvolgens