2010 Die Hard ONK (by Hero Mulder)

‘Run over by a truck’ omschrijven de amerikanen het gevoel wat ik nu heb. Met 2 stevige paracetamollen sub ingebracht hierbij mijn indrukken van het ONK. Dat kan ook heel kort:

De eerste dag stond ik in de regen mijn boot op en af te tuigen en woei het knetter hard.
De tweede dag stond ik in de stromende regen mijn boot op en af te tuigen en woei het hard.
De derde dag stond ik in de regen mijn boot op en af te tuigen en woei het knetter hard.

Vooraf hoopte ik op lekker rustig klotsweer; met mijn 86 kg net op de rand zitten en lekker klotsen op de golven. Maar Windguru dacht er heel anders over; regen en veel wind.. 3 dagen lang. Survival of the fittest. Eerlijk gezegd toch een (hééél klein) beetje begrip gekregen voor de thuisblijvers.
Maar ooit heb ik voor de Finn gekozen om weer af en toe op het IJsselmeer te kunnen varen en van de golven af te surfen. Dat is nu in ieder geval gelukt. Genoeg voor dit jaar.
Ik hoop dat iemand anders nog leuke details heeft over het wedstrijdverloop want ik heb zelf geen idee. Met mijn beperkte techniek had ik alleen oog voor de golven, het kompas en wat touwwerk. Regen, zon; ik heb er niets van meegekregen behalve dat het af en toe stervens koud was.

Vrijdag begon meteen met regen en veel wind. 32 knopen gemeten op het startschip.
PJ maakte alle verwachtingen waar en voer gewoon 3x een eerste plek. Timo en Stefan tekenden meteen in voor een 2e en 3e plek. Vanwege het koude weer hielden velen het na 2 wedstrijden voor gezien en vertrokken naar de haven.

Ik had op een gegeven moment sterk de indruk dat mijn mast door de kou minder goed wilde buigen en dat daarom het aantrekken van de schoot steeds zwaarder ging. Maar volgens Jan van der Horst (die me nog het verschil probeerde uit te leggen tussen ‘gratis’ en ‘voor niks’) was dat onmogelijk en zat de toenemende stijfheid ergens anders in.
Aan het einde van de dag kon iedereen in café Brakeboer weer wat bijkomen en sterke verhalen uitwisselen.

Zaterdagochtend werden veel zeilers verrast door een ‘windwak’ in de haven en kwamen te laat voor de start. Het comité begon strak op tijd waardoor slechts de helft van de boten binnen de tijdslimiet startte. Dit heeft het klassement behoorlijk beïnvloedt. Tijdens deze eerste wedstrijd stond er zo’n 10 knopen wind. Tot de laatste downwind, toen nam de wind plotseling toe tot 15-20 knopen. Stefan zag kans om een ééntje van PJ af te snoepen.
De volgende 2 wedstrijden van die dag werden gezeild met een stevige 15 tot 17 knopen en een lekker zonnetje. Tussen de wedstrijden stond Rutger vanuit z’n J-92 magnesium-pillen uit te reiken aan alle moegestreden zeilers.
Uiteraard regende het weer toen we terug kwamen in de haven..

Zondag leek erg op vrijdag: veel wind en regen. PJ toonde karakter en voer alle races en maakte het keihard af zoals een echte kampioen dat doet. Geen enkele twijfel wie hier in Nederland nummer één is. Hoewel ik met eigen ogen heb kunnen waarnemen dat Stefan wel eens hoger en harder kan varen, staat Pieter-Jan in ons land toch eenzaam aan de top.
Verder een hele knappe 5e plaats van Nanno en een opvallende come-back van Jaap Zielhuis (6e). Sander weigerde een penalty voor pompen en ging nog in discussie met Leo-Pieter. Maar dat verloor ‘ie.. Wouter (Ned 2) wist het al sinds 1995: ga nooit in discussie met Leo-Pieter..

Enfin, het ureum is weer uit m’n pak gewassen, morgen weer droog en dan meteen naar de kleermaker om zowel in het wetsuit als de hangbroek een grote rits te laten zetten.
De tip die ik ooit in 1984 van John Hofland kreeg heb ik deze serie verschillende malen ter harte genomen: als je tenslotte toch in je pak pist, geniet er dan van! Het waren de warme hoogtepunten van de dag.