2010 Zweedse Kampioenschappen Skänor (by Cees Scheurwater)

De Zweedse Kampioenschappen waren deze keer net door de tunnel/over de brug in Skanör.. of was ’t Skänor… ook wel het Florida van Zweden genoemd. Met een beetje goede wil rijd je er in een dag heen… hoewel.. om de Duitse Bahnwerken te omzeilen ben je wel effe bezig daar in het Noorden. Gelukkig was de plek inderdaad fantastisch mooi, zodat de ellende van de Stau en de verdubbelde tolprijzen voor ferries en bruggen en tunnels weer snel vergeten waren. Deze keer ook geen op het zijraam kloppende groengrijze mannetjes met proces-verbaalboekjes. Na deze financiële meevaller kon het feest beginnen.
Zeilen vanaf een zanderige haven in een beachoord vol met Zweedse Schonen. De ijscoboer stond zo geparkeerd dat alle bikini’s over ons standplekje moesten flaneren om aan het verkoelende zoet te komen. Je zou denken dat de Nederlandse jeugd de concentratie snel zou verliezen: het liep echt anders .
’s Avond ging de wind wat liggen en dacht je lekker buiten te kunnen mee-eten aan de door Hein in zijn supervan bereide dis. Het liep echter anders. We eindigden allemaal in kêkke kleren van Hein aan om de 7 miljoen muskieten van je af te houden. Het verzorgende karakter van deze kerel is opmerkelijk aangenaam..ook bij zijn vader merkte ik dat ooit op: gastvrijheid hoog in het vaandel: koken voor anderen lijkt hen op het lijf geschreven.

Hein Robin Hood, Karel en Cees dus aanwezig op de Zuidwestkust van Zweden. Het leek even heel licht weer te worden maar al snel werd duidelijk dat ’t tussen de 14 en 20 knopen wind zou worden. Hein baalde daar van omdat hij daarmee niet zo goed uit de voeten denkt te kunnen. Het liep allemaal anders

Het comité was nog bezig met het verwerkingsproces van de hen ten deel gevallen eer om het Internationale Zweedse Kampioenschap te morgen organiseren voor maar liefst 5 nationaliteiten! De aangemelde Turk en Ozzie maakten het feest en de zenuwen compleet vermoedden we. Met man en macht werd er gewerkt aan een daverend succes: zelfs een spreekstalmeester die het hele strand op de hoogte hield van de ontwikkelingen op het water in The International Swedish Open Championship of the Olympic Finn Class 2010, we kunnen het zinnetje inmiddels dromen, die de binnenvarende Finnen voorstelde aan de eerdergenoemde bikini’s en die bovenal hield van zijn eigen stem, zijn eigen humor en zijn eigen spreekvaardigheid in, helaas, het Engels.. we konden danwel moesten dus alles volgen. Kortom aan de wal was alles helemaal onder controle! Op het water moest nog even gewenning plaatsvinden aan de lengte van de Finn en een handige plek voor de boventon. Maar na één race werd de boventon al niet meer op het strand gelegd en was de gate snel verkleind van ca. 300 meter tot 30 meter en leek alles normaal. Wij hebben er in ieder geval van genoten. Met uitzondering van het moment dat de boeienboot geen benzine meer bleek te hebben hetgeen voor een oponthoud zorgde van ca 90 minuten op open zee bij 20 knopen wind en 15 graden.

Allereerst een woordje over de Denen en Zweden in de Finn. Supervriendelijk mensen met een gemiddelde BMI van 35 en dus wel in voor een potje zeilen met wind: die 110 kilo overboord, kruisrak, reach, reach, kruisrak, downwind, kruisrak… eigenlijk liggen ze maar één rakje stil en dat is de downwind: daar moet ’t dan gebeuren voor de lagere BMI’s. De rest gaan ze oe-oerend-hard en schijnbaar tegen de wind in.

Om daar tegen te strijden moet je veel doen en moet alles van het lichaam buiten boord. Dat deed Robin Hood dan ook… Vanaf zijn dunne enkeltjes ongeveer stak hij aan de loefkant zijn boomlange benen naar buiten, klapte het ranke lijf naar buiten met als gevolg dat dit aanstormend talent, ’t voelde meer als wegstormend talent overigens, zo’n beetje alles bij de top 3 gezeild heeft: mooie kruisrakken en goede downwindtechniek! Driewerf Chapeau! Ik was er behoorlijk van onder de indruk! Beetje jammer dat ‘ie vervolgens in een maillot bij ons op het terras kwam zitten en alle bikini’s snel weer verdwenen… men in tights don’t sail Finn hoorde ik er een fluisteren…
Karel en Hein beiden op het podium met een zeer verdienstelijke zilveren plek voor Hein. Zelf met wat unforced errors op de vijfde plek op eerbiedige afstand.