2011 Masters – Punta Ala (by Stressfactor)

De reis
Al tijdens de Hemelvaartwedstrijden kwam het onderwerp WK Finnmasters bij mijn steigerbuurman Fons van Gent dagelijks ter sprake. Die Hemelvaartwedstrijden waren trouwens als forse hangexpeditie een ideale voorbereiding voor het WK. Na een pittige reis was de slagboom van de camping de eerste horde, want daar kwam je niet zo maar langs. Het inchecken was een noodzakelijk ergernisje nadat je gekreukeld uit je auto kwam. Vervolgens kon het protocol beginnen met regelaars met allemaal een eigen autoriteitje die je naar je plaats veroordoneerde. Daarna was er even de ,,meet and greet’’ met velen die er al waren, waaronder Bas Proper die een week van te voren al gemeld had ,,het is hier fantastisch’’.

De Meting
De finnmeting betrof inchecken, zeilen meten, boegnummers zien te verkrijgen en de boot laten meten. Dit leek eenvoudig maar vrijdag was je daar gewoon een dag mee bezig. De stuurman van de NED 60, die vrijdagmiddag net aan kwam, deed daar wat lacherig over, maar hij was het zelf zaterdagmiddag ook spuugzat. Eén man voor 280 boten is toch wat weinig. Uiteindelijk zijn er toch een aantal boten niet gewogen en….. dat zijn meestal net de kritische gevallen.

Het Zeilen
Zaterdag : een windje 2/ 3 bft, heerlijk gezeild met de heren Proper en Barends en weg was alle stress. Zondag de oefenrace. Deze was nodig om te zien hoe dat ging met al die groepen. Zelf zat ik bij de CZE-1 in de groep en dat bleek de enige groep te zijn die de wedstrijd in zijn geheel uitzeilde. Een pittig windje en we wisten direkt de hard hangen hier ook bij het spelletje hoorde.

De Wedstrijden
Van Cees Scheurwater hoorden we: Aan de wind uitrusten en ruime wind gaat het gebeuren… Na een dag buffelen was de conclusie van de verslaggever echter toch iets anders. Na de start werden er gaten getrokken door de diknekken/ powermannen (bijv CZE-1 & GBR-2 ), die in de ruime rakken echt geen spectaculaire dingen lieten zien. Er waren wel enkele mannen die zich wel naar voren konden varen ( bijv Budzien en J.W. Kok), echter het merendeel ging ongeveer even hard. Een boot of 6 of 7 pakken kon wel. Van de 8 wedstrijden heeft ondergetekende er 6 met de pompvlag gevaren, dus het was flink aanpoten en vooral hard hangen. Uiteraard gebeurt er heel veel en zijn er dan 280 mensen die allemaal een verhaal hebben.
De laatste wedstrijd was een inhaalwedstrijd die voor ons als ,,blauwe “ groep voor drie uur gestart moest zijn. De andere groepen waren al weg, maar het comité loste dit strak op door de lengte van de startlijn te verlengen en direct, bij de eerste start, de zwarte vlag te zetten. Inderdaad, dan heeft iedereen een mooie start en is de boel in één klap weg. Trouwens van die blauwe groep werd ik niet vrolijk die dag, want toen de ,,gele’’groep weg was, zag ik tot mijn grote schrik dat er 6 boten uit de eerste 10 met een blauw wimpeltje rond voeren, wat eigenlijk (at random) 2 a 3 had moeten zijn. Voordeel voor de andere drie groepen en nadeel voor de zeilers in de blauwe groep op de laatste dag.
Na een aantal dagen zeilen waren wel een aantal dingen duidelijk:

• De pin was bijna altijd behoorlijk voordelig.
• De boventon stuurboord aanzeilen leverde ook behoorlijk voordeel op, spannend en superriskant
• De wind draait langzaam één kant op en komt niet meer op de startkoers.

Dat laatste, daar ging de Stressman helemaal mank op en het overtreden van artikel 42 alsmede het breken van de joystick leverde ook al geen vermindering van punten op. Het podium was daardoor zomaar tussen de vingers door geglipt. Dat gold niet voor onze Loek Kruyer die daar wel stond met een mooie zilveren plak achter de Zweed Mikael Brandt. De Grand Grand Masters was voor de Hollanders een goede divisie met 3 Nederlanders in de top 10. De Grandmasters is een zeer zware divisie daar konden de Nederlanders geen potten breken. Echter bij de masters was het een Nederlands feestje met 5 boten bij de eerste 15.

De Hollanders
Dat waren er een kleine 40 die afgereisd waren naar Italie en grofweg in 5 catagorien ingedeeld kunnen worden.

De Randmeerders
Ja, dat hoorden we vorig jaar duidelijk… in Italie zijn we er weer bij! Een grote groep Randmeerders was duidelijk als eenheid aanwezig. Hun speerpunten Gerko Visser en Arwin Karssemeier moesten toch in staat zijn om in hun catagorien een plaatsje binnen de eerste 10 te halen. Arwin zeilde strak en haalde deze doelstelling. Het enige probleem was wel dat Arwin nog twee grandmasters voor zich moest dulden, maar toch had hij nog een prijs met de 11 totaal plaats. Een mooie wandelstok die vorig jaar naar Bas de Waal ging. Gerko zag ondanks zijn goede zeilen door een aanvaring en een BFD zijn klassement in rook op gaan. De verassing kwam van Eddy Huisman die in de zware GM klasse 21e werd.

De Noordhollanders
Eigenlijk niet makkelijk als groep te herkennen. Hierbij kwam de verrassing van Joos Bos. Deze ex Laserkampioen werd 14e met een hele goede serie. Jaap Goede was het zat na een BFD en Peter Hubregtsen liet zien dat hij flinke progressie heeft gemaakt. Jan Zetsema hadden we iets hoger ingeschat, maar Garda/ Malcesine ligt hem duidelijk beter.

De Zeeuwen
Zomaar uit het niets, met een flinke groep aanwezig. Na wat geoefend te hebben bij Goes/ Veere en omgeving was het wave riding toch weer een nieuwe ervaring. Dat bleek toen Freek Koppelmans de eerste dag zijn boot naast de Stressfactor op het strand had gezet en 10 minuten voor zich uit had gestaard. Of er iets was, nee maar dit was hij niet gewend. Een echt spraakwaterval is hij ook niet geworden naast ons. Dat was wel het geval met buurman Luuk Kuiper die op de laatste dag naar een Zeeuw (ik dacht NED 52) toezeilde vlak voor de start (zo’n 30 seconden) om hem toe te roepen dat hij zijn schoot aan moest trekken en niet moet wachten tot de rest weg is. Inderdaad Luuk die weet het wel, want “zo” win je nooit. Paul Kamphorst die 22e werd in zijn catogorie had ook wat pech met oa een BFD was natuurlijk de beste Zeeuw.

De Witte Huis mannen
Bas de Waal en Cees Scheurwater hadden een plan, zeg rustig “Het Plan”. Het Plan behelste een uitgekiende strategie om tijdens het wk precies in topvorm te zijn. Een onderdeel van het plan was ook een paar weken trainen in Punta Ala en omgeving met als uiteindelijk doel waarschijnlijk toch een plek bij de eerste 10. Dat lukte net niet en de heren waren al voor de prijsuitreiking vertrokken, maar verder mogen hun resultaten er wel zijn. Lenart Kaptein raakte gedurende de week steeds beter in zijn sas en genoot met volle teugen van zijn eerste WK. Zijn laatste wedstrijd was ook zijn beste en dan ga je gewoon met een goed gevoel naar huis.

De rest van Nederland
Met name Jan Willem Kok. Hij werdt uitgedaagd wat het beste in hem naar boven bracht. Werkelijk fantastisch om deze artiest aan het werk te zien en dat dan beloond zien worden met een 5e overall plek op het podium. Op de golven was hij één van de downwindmasters, die echt naar beneden gierden. Heerlijk om te zien.

Resumé
De CZE-1 van Michael Maier was ongenaakbaar, toch mooi om te weten dat onze eigen Pieter Jan meestal nog een stukje sneller is. Op de tweede plaas de Engelsman Alan Burrell die een gelijk aantal punten had met Uli Breuer wiens vrouw en passent de lady’s trophy mee naar huis naam. Verder kunnen we stellen dat het een pittig kampioenschap was vanwege de golven en de wind. Fons had zowel de openingsceremonie en de sluitingsceremonie goed in de hand. Beide evenementen waren zeer vrolijk en kort. Inderdaad daar houden we van Fons, dus merci. Uiteindelijk was er maar één conclusie het was daar inderdaad ,,Fantastisch’’