2012 Boerenkoolcup (by Jan Bart)

Boerenkoolcup 2012

“Ik ben een hele slechte plassenzeiler” hoorde mijn zoon Maarten mij zo vaak zeggen. Nu kon hij voor het eerst van zijn leven beoordelen wat er klopt van die bewering want beide zeilden wij, na jaren op “boten met hekjes” op groot water gezeild te hebben, als debutanten de roemruchte Unox Boerenkoolcup. “Nou wat kan jij slecht plassenzeilen zeg !……. Je kan er echt helemaal niks van” lachte Maarten mij Ironisch toe na binnenkomst op de zaterdag. Ik stond elfde in het klassement en moest inderdaad toegeven dat mijn resultaten van die dag de onderbouwing van mijn bewering gelukkig bepaald geen goed hadden gedaan. En het werd dus nog erger want dit relaas is uiteraard het gevolg van het feit dat ik na de zondag zelfs nog een plek was opgeschoven.
Nog een bewering die ik in het verleden regelmatig heb geuit blijkt inmiddels grotendeels ontkracht; “Ik weet van heel veel races die ik ooit voer nog steeds heel veel details. Zelfs vele jaren later”. Ik schrijf dit slechts uren na de finish van race vijf en heb de grootste moeite één en ander chronologisch terug te halen. Typisch geval van “system overload” ben ik bang. Er is gewoon te veel gebeurd ! Vijf potjes op Loosdrecht in een veld van zeventig Finnen. Daar zou je een heel dik boek over kunnen schrijven. Als je je alles zou kunnen herinneren ten minste. Toch maar proberen één en ander van de harde schijf te recoveren.

Zaterdagochtend vroeg in de stromende regen naar “the White House” gereden. Daar aangekomen droogt het gelukkig voor het optuigen even op en verschijnt zo nu en dan zelfs de zon. Maar wat is het koud zeg !

Race 1 begint met een knoopje of 10 wind en een algemene terugroep. De I-vlag krijgt de meute weer in het gareel en wel zodanig dat er een aardig holle startlijn ontstaat waarvan ik m.b.v. een ouderwets peilpuntje op de wal dankbaar gebruik maak. Dit fenomeen herhaalt zich feitelijk in races 2 en 3. Sander Willems deed een perfecte Buddy Melges immitatie (Start first, pull away at the first mark and extend your lead) en won dus. Timo Hagoort werd tweede en Karel van Hellemond derde. Inmiddels regende het vrijwel voortdurend.

Bij de start van race 2 was het toch weer even droog en stond er een knoopje of 20 wind. Er moest dus serieus gehangen worden en mijn niet geringe aantal kilo’s deden wat er van ze verwacht mocht worden en meer dan dat zelfs want, geholpen door een perfect zelf geflanst zeiltje en een paar rake klappen, voer ik over bakboord aan de leiding recht op de bakboord bovenboei af. Hoogmoed komt voor de val en terwijl ik mij in gedachten afvroeg of het op z’n plaats zou zijn wanneer ik het ronden van de ton in eerste positie zou gaan vieren met een luidkeelse YYYYIIIIIIIIHAAAAAAA!!!!! kreeg ik op zo’n drie bootlengtes afstand de wind bijna letterlijk van voren en kon ik de boei alleen nog halen met knijpen en een miniem tussenklapje waarvoor eigenlijk niet meer genoeg ruimte was. Timo en Karel gaven mij die ruimte wel terwijl ik er feitelijk geen recht op had en dus moest ik helaas maar even draaien. Maar dat mocht de pret niet drukken want ik kwam boven verwachting goed mee in het Boerenkoolcup-geweld. De wind kakte er in het verdere verloop van de race een beetje uit en de regen kwam er helaas weer voor in de plaats. Timo scoorde zijn eerste ééntje. Karel werd tweede en Nanno derde. Bob Heineke zat daar ergens kort achter maar trok zich later terug naar aanleiding van een zogeheten “opvoedkundig protest” van Sander Willems omtrent het door Bob raken van de pin.

De pauze aan de wal tussen race 2 en 3 mogen ze wat mij betreft afschaffen. In ieder geval onder de omstandigheden zoals we die afgelopen weekend troffen. Volgens mij had vrijwel iedereen het behoorlijk koud voor de start van race 3. De wind was inmiddels aardig geruimd en woei met een knoopje of 17. De bovenboeien lagen nog op dezelfde plaats en dus werden de bakboord klappen wel heel erg lang. Duidelijk iets om rekening mee te houden bij de start. Verkloot je die dan ben je feitelijk gezien want admiraal zeilend moet je wel van heel goede huize komen wil je dan nog vooraan kunnen finishen. Uitzonderingen bevestigen uiteraard de regel en zo zag ik Luuk Kuijper na een slechte start naar rechts van het eiland uitwijken samen met nog een paar anderen waaronder Jan Willem Kok. Laatst genoemde merkte naar verluid droogjes op dat de bovenboeien vanaf daar in ieder geval lekker bezeild waren geworden. Maar alleen Luuk wist zich op één of andere manier (lees: gewoon knetterhard varen) in het verloop van de wedstrijd toch weer behoorlijk naar voren te zeilen. Erg knap. Maar Karel won de race gevolgd door Timo en Nanno. Master Eric Bakker zat er ook goed bij met een vierde stek.

De “after sail” was perfect geregeld en gezellig moet ik zeggen. Gratis bier en een prima Unox boerenkool-diner. Wat wil een mens nog meer ? Wel kort daarna naar huis gegaan want deze bijna Grand Master was vast van plan de zondag niet door de mand te vallen maar moest daartoe wel even serieus gaan rusten.
Diverse Meteo Goeroes hadden ons voor zondag een droge dag met minder wind beloofd dus ik rekende vast op meer regen en flinke wind. Prima. Dat klopte dus als een bus. Toch liet de zon zich gelukkig ook regelmatig zien en al met al beloofde het een prachtige zeildag te worden.

Race vier startte echt merkwaardig. De pin was duidelijk favoriet maar vanwege het risico kort na de start in de knoei met de eilanden aan bakboord te worden gedwongen leek het mij aanvankelijk verstandiger toch iets meer naar het midden van de lijn een gaatje te zoeken. Kennelijk dacht vrijwel iedereen er zo over want tot mijn niet geringe verbazing bleef er uiteindelijk een enorm gat vrij tussen de vloot en de pin waarvan alleen Timo, Maarten Bart en ondergetekende optimaal profiteerden. Timo wilde, na de pin gewonnen te hebben, begrijpelijkerwijs direct naar stuurboord maar vond mij direct op zijn weg en tot zijn evenzeer begrijpelijke ongenoegen, vond ik dat hij eerst nog maar even voor mij moest uitwijken. Kort daarna begon ik aan mijn “zegeklap” over stuurboord voor het hele veld langs met een grijns van oor tot oor. Dat zijn wat mij betreft de momenten waarvan je optimaal moet genieten want, hoewel ik in de ”boten met hekjes klasse” kasten vol met blik heb gewonnen, ga ik ervan uit dat ze voor mij in de Finnklasse zeldzaam zullen zijn.
Timo was als eerste bij de bovenboei en zeilde gedurende de rest van de race een schofterig eind weg van de rest van het veld. “Was dat nou nodig ?” zal menigeen gedacht hebben. Indrukwekkend. Karel en Nanno volgden op gepaste afstand.
Siebe Ekels zag vlak bij de bovenboei Hein Bloemers zeilend over bakboord even over het hoofd met een doffe knal en een gat in z’n boot als gevolg. Siebe verliet het strijdtoneel en Hein kon geloof ik vrijwel ongeschonden doorvaren. Cees Scheurwater zat goed voorin maar droop halverwege de race helaas af met z’n zeil halfstok. Valletje gebroken. De Achilleshiel van het Wilke Lock systeem. Jan “Hitman” van der Horst, we hebben je gemist dit weekend ! Ik heb wellicht de oplossing gevonden ! Ik neem van de week wel contact met je op. Maar dit laatste geheel terzijde.
Op weg naar de finish vocht ik een leuk duel uit met Jelte Bearends met wie ik qua punten gelijk stond. Hij kruiste steeds net voor mij langs maar het verschil werd almaar kleiner. Jelte klapte ter verdediging vrijwel perfect op de layline richting bakboordkant van de finish die het dichtst bij was. Ik kwam over stuurboord aan en kon niet anders dan hem ducken en terwijl ik dat deed riep ik “hij is voor jou Jelte” en ging vervolgens overstag. Maar Jelte kreeg vijf meter van de lijn een hoogst onrechtvaardige “Loosdrecht vacuüm windshift” voor z’n kiezen en moest tot zijn luid kenbaar gemaakte afgrijzen toezien hoe ik alsnog voor hem finishte. Leermomentje noemen we dat. Een prachtig eufemisme voor krachttermen die ik in dit verband omwille van universeel aanvaarde fatsoensnormen niet kan bezigen.

Ik was achtste geworden in race vier en aangezien ik nog geen fatsoenlijke aftrek had gescoord meende ik de laatste race wat meer risico bij te start te kunnen nemen en was van plan mij te mengen in het gevecht om de pin die wederom favoriet was. Maar dan moet je natuurlijk wel bij de les zijn en niet Thierry van Vierssen, die het kennelijk hoog tijd vond om deze ouwe nieuwkomer eens even op zijn plaats te zetten, de kans geven je als de eerste de beste marshmellow kort voor het startschot recht in de wind te parkeren. Dat hij me onderwijl feitelijk geen gelegenheid gaf vrij te blijven was een beetje jammer maar natuurlijk geen protest waard. “Als je geschoren wordt moet je stil zitten” zullen we maar zeggen. Of “Als je in de stront zit moet je niet piepen” zo werd Sander Willems middels een langdradig verhaal omtrent een kuikentje, een koeienvlaai, een pater en een vos ooit gedoceerd door een legendarische oude verbondstrainer waarvan de naam me even is ontschoten. Voor info over de moraal van dit verhaal kan men desgewenst contact opnemen met Sander.
Bob Heineke won de pin, op de voet gevolgd door Thierry, en ondergetekende werd dus, met dank aan Thierry, snakkend naar wind in zijn zeil en ook maar de geringste vaart in z’n boot voorbijgezeild door zo’n beetje de complete rest van het veld onder aanvoering van Sander Willems. Dan maar de perfecte inhaalrace varen dacht ik, dus over stuurboord tientallen boten ducken en op zoek naar een gaatje en een ontsnappingsroute als naar een speld in een hooiberg. Zo’n inhaalrace heeft ook zo z’n charmes moet ik zeggen. Ten minste, als die een beetje wil lukken natuurlijk. En zowaar, ik kwam terug tot een voor mij zeer respectabele plek 12.
Bob Heineke ging er vol voor deze race en was heel goed op dreef maar zocht wellicht iets te zeer de grens op downwind en vergooide definitief zijn klassement door te chinezen en een tijdje te gaan zwemmen daarna.
Karel van Hellemond was na race vier al zeker van minimaal de tweede plaats overall en kon eerste worden door in race vijf te winnen. Timo moest alleen Karel daar nog vanaf zien te houden om te winnen en moet gedacht hebben “laat ik voor de zekerheid maar gewoon zelf dat paaltje varen” en deed dat overtuigend. Karel bleef wel goed bij maar werd in het gevecht om plaats twee op de valreep nipt verslagen door Sander die daardoor Nanno versloeg om de derde plaats overall. Bas de Waal werd overall knap vijfde en kaapte de hoofdprijs voor de Masters weg voor de neus van Luuk Kuijper die zesde werd.

Opvallend vind ik eigenlijk dat Loosdrecht zijn reputatie deze keer niet waarmaakte als zijnde een plas waarop je zomaar van “hero to zero” zeilt want kijk de uitslag er maar op na, het gros van de deelnemers voer een opmerkelijk constante serie. Zonder aftrek zou er ook niet veel aan de uitslag zijn veranderd.

De prijsuitreiking werd onder het genot van de nodige stukken rookworst van Sponsor Unox (waarvoor dank) kundig gepresenteerd door meneer de voorzitter Paul Kamphorst. Joos Bos kreeg weliswaar per abuis de Grand Master hoofdprijs in plaats van de hoger geklasseerde Chris Frijdal maar die fout werd kort daarna ontdekt en gecorrigeerd. Chris, bij deze alsnog gefeliciteerd. Dat je overall verslagen werd door Grand Grand Master Wouter Molenaar moet je maar gewoon vergeten;-) Ook Wouter vanaf deze plaats gefeliciteerd. Lang geleden leerde je me een aantal malen een lesje in de Valkenklasse en ik keek er al tijden naar uit mogelijk revanche te kunnen nemen. Dat dat gelukt is vind ik leuk maar ik denk dat het meer mijn weertje was dan het jouwe en ook het feit dat we hier anderhalf keer meer mochten kruisen dan voordewind varen was zeker in mijn voordeel dus ik blijf op mijn hoede en vol respect. Overigens, heren van het wedstrijdcomité, allereerst hartelijk dank voor de perfecte organisatie, maar zou het niet eerlijker zijn wanneer we evenveel zouden moeten kruisen als voordewind varen ? Er zal vast een goede reden zijn waarom we dat niet deden maar feit is wel dat het niet in het voordeel was van bijvoorbeeld de wat “minder gewichtigen” onder ons. Verder absoluut geen commentaar van mijn kant hoor. Ik heb genoten en graag tot volgend jaar!