2012 Gold Cup (by Thomas Mohren)

WK falmouth

Zo vlak voor de olympische spelen was het WK in Falmouth een krachtmeting tussen de beste finn zeilers van dit moment. Afgezien van de dan nog regerende wereld kampioen Giles Scott was iedereen van de partij. Giles had verplichtingen voor de America’s cup, wat Ben Ainslie niet slecht uit kwam. Giles begon toch regelmatig harder dan Benedict te varen, zo won hij ook al de British nationals het weekend voor het WK.
De druk was voor velen hoog, niet zo zeer om te winnen maar vooral om het land te qualificeren of vormbehoud te tonen voor nationale bonden. Er waren nog 6 van de 25 plekken beschikbaar voor de olympische spelen die 200 kilometer ten oosten van Falmouth worden gehouden.

Vol verwachting stond ik een week voor het begin van het WK met een grote tas voor de van Egmond loods in Vlaardingen te wachten. Na een dag van de Egmond playlist shuffle was het een opluchting om eindelijk in Falmouth aan te komen. Hein had een geweldig huisje geboekt op 5 minuten lopen van de haven waar we met alle Nederlanders zaten. Na het in mekaar knutselen van de boot kon ik dezelfde dag nog een rondje varen. Vooral voor mij was het erg wennen, downwind varen is op zee iets heel anders dan op de plas. Hoewel er op het haringvliet met wind uit het zuidwesten er soms wel wat korte golven kunnen staan, waren de golven hier toch echt een stuk groter.

Hoewel bij de britse kampioenschappen de wind vaak van zee kwam, kwam de wind de eerste drie dagen van het WK van het land. De bovenboei lag ook erg dichtbij de kust en door een stoomwervel precies in de baai was het lastig de juiste klappen te maken. Hoewel Hein begon met zijn beste resultaat (11), begon ik met een 84e plek. De tweede wedstrijd mocht er gelukkig weer gepompt worden, en na een lastige bovenboei ronding was ik blij met een 67e. Pieter Jan had ook een moeizaam begin met een 22e en 14e plek.
Dag twee was er een grote shift voorspeld rond de middag. Met 12-15 knopen was het lekker varen en de eerste wedstrijd zat ik er nog goed bij, tot ik een Fransman (die op dat moment eerste lag) over het hoofd zag bij de benedenboei. Toch maar een rondje en een 64e plek. De tweede wedstrijd lag ik er beter bij, zo rond een 50e plek, toen de bui overkwam. Met de shift zat ik precies goed en kwam ik 25e boven. Er kwamen nog wel wat boten tussen, dit was wel een hele verbetering van mijn beste resultaat.

De derde dag begon met veel wind, vooral lastig bij de bovenboei met harde vlagen. Het commité besloot tot een lus-driehoeksbaan zodat we maar een keer downwind voeren. De eerste downwind was voor mij overleven, dus een driehoek kwam wel goed uit. De korte golven kwamen bekend voor van hellevoetsluis en met hard hangen en laag varen kon ik veel goed maken aan de wind. Helaas vlogen er in de reach telkens een paar langs. Bij de laatste gijpboei van de dag vloog ik toch even uit de bocht, maar niet ontevreden begon ik aan het uur opkruisen naar de haven.
De volgende ochtend deden de benen wel ontzettend zeer, dus toen er na 4 uur dobberen geen wedstrijd werd gestard door draaiende wind kwam dat niet slecht uit. Dit betekende echter wel dat er drie wedstrijden zouden zijn op de vijfde dag, de eerste dag dat de wind van zee kwam, 20-30 knopen met ‘lumpy seas’.
 
De berichten over golfhoogte en windsterkte varieren altijd, ik weet in ieder geval dat ik nog nooit zo iets had mee gemaakt. Bij de start werd iemand onder je zo 3 meter opzij gezet. Aan de wind vroeg e je soms af of je uberhaupt wel vooruit ging en downwind was mijn enige doel niet omslaan, wat overigens niet helemaal lukte. Bij de reaches was het surfen met de neerhouder helemaal los om zo maar te hopen dat de giek het water niet raakte. Van de 95 zijn er de laatste wedstrijd 54 gefinished. Dit zijn wel de wedstrijden waar je het voor doet.

De volgende dag werd medalrace afgelast door gebrek aan wind, en Ainslie wint het WK met twee 3e plekken en 7 eentjes. Pieter Jan herstelt zich van een slechte start en wordt 9e, Timo had door de studie weinig voorbereiding, 28e. Hein maakt steady vooruitgang, 32e. Uiteindelijk wordt ik 57e , met genoeg ervaringen om weer even vooruit te kunnen.
Het was een tactisch lastig WK met van alles wat. Voor de derde keer op rij gaat de gold cup naar een Brit, maar voor de rest zat de top 10 ontzettend dicht bij elkaar. Dat belooft wat voor Weymouth.

Top 10:
1 GBR 3 Ben Ainslie 10
2 GBR 11 Edward Wright 30
3 DEN 2 Jonas Høgh-Christensen 64
4 CRO 524 Ivan Kljakovic Gaspic 72
5 FIN 218 Tapio Nirkko 72
6 POL 17 Piotr Kula 80
7 GBR 88 Mark Andrews 81
8 GBR 85 Andrew Mills 82
9 NED 842 Pieter-Jan Postma 85
10 USA 4 Zach Railey 93