2013 Benelux kampioenschappen (by Jan Bart)

Zestien inschrijvingen, veertien starters.

Zaterdag mooi zonnig weer en een knoopje of 14 redelijk shiftende wind.
Race één zagen we weer een glimp van het ongekende talent van Sander Willems
die foutloos en op hoge snelheid een klere-eind voor de rest van het veld
uitvoer. Het andere, al wat oudere, ongekende talent, JW Kok, volgde hem echter op de voet en wel op zo korte afstand dat direct duidelijk werd dat deze vast van plan was eindelijk weer eens echt zijn best te doen om een evenement op zijn naam te schrijven. Nieuw talent Tobias Kirschbaum voerde de rest van het veld aan.
Race twee liet Paul Goossens zien dat scherp starten en harder dan de rest naar de bovenboei varen iets is wat hij echt wel kan. Met zo iemand voel ik mij dus verbonden. Niet in de laatste plaats omdat hij vervolgens richting benedenboei weer aan alle kanten gepasseerd werd.
Terwijl JW als in een soort trance super geconcentreerd en ogenschijnlijk foutloos naar de overwinning zeilde begon Sander na een matige start domme dingen te doen en hoeken te branden. Het bordje “Cornersville, population: 1” voer hij tot twee keer toe zo ver voorbij dat hij zo’n beetje met bakstagwind in plané naar de bovenboei moest. Met zijn snelheid was niets mis. Sterker nog, die was fenomenaal. Want probeer het maar; Twee keer
zoveel mijlen varen en dan toch nog als vijfde finishen. Maar hij was niet blij. Er moest iets gebeuren zal hij gedacht hebben.
Dus bij de start van race 3 kwam hij vlak voor de start in volle plané om het startschip gieren om vervolgens precies 2 seconden te vroeg te starten. Tobias liet zich meeslepen en was dus ook te vroeg. Ik lag daar iets onder en kon nadat die twee waren weggeklapt om te herstarten met vrije wind die inmiddels was aangewakkerd tot zo’n 18 knopen op kop van het veld hard wegvaren. Maar de X vlag ging maar niet weg. Was ik dan ook te vroeg? Kan niet! Wel dus! Maar dat wist ik toen nog niet zeker en ik lag zo mooi dus ik voer maar door. De wind ruimde nog verder dan hij vlak voor de start al gedaan had en de knik moest in de schoot richting de bovenboei. Nog beter voor mij want vooral dankzij mijn grote mate van “gewichtigheid” powerde ik nog harder bij de rest vandaan. Maar de race werd natuurlijk een lachertje dus die werd er volkomen terecht uitgeschoten hetgeen mij dus een in ieder geval een OCS bespaarde.
Jan Willem, die in de afgebroken race slecht gestart was, greep de herkansing voor race 3 met beide handen aan en zeilde weer foutloos naar de overwinning. Sander was slecht weg maar zeilde een goede inhaalrace. Dwz, totdat hij Tobias voorbij wilde. Die had de euvele moed om als nieuwkomer, wiens aanwezigheid op de baan door de gevestigde orde in de Finn feitelijk natuurlijk slechts gedoogd wordt, verdedigend
te gaan varen op Sander. Die pakte de handschoen op en ging er vol in. Zowel zeilend als verbaal. Tobias protesteerde maar Sander was niet onder de indruk. Hij zou het later aan de wal nog wel even haarfijn uitleggen aan Tobias. Maar die was daar op zijn beurt niet van onder de indruk. En daar was Sander dus zeer van onder de indruk. Hij verliet zeer ontstemd per direct het kampioenschap en sindsdien is niets meer van hem vernomen ( door mij althans. Dat zegt dus niet zo veel). Tobias moest zijn protest dus alleen afhandelen. Beetje jammer.
Zondagmorgen werden we gewekt door storm en regen. Dat is één van de momenten in het wedstrijdzeilen dat het kaf van het koren wordt gescheiden. En met goede reden. Als je op zo’n moment, nog liggend in je warme bed, gaat nadenken over wat er nu ook weer zo leuk is aan het wedstrijdzeilen dan kom je maar al te gemakkelijk in de verleiding toe te geven aan één van de vele steekhoudende redenen om niet te gaan varen. Niet nadenken dus ! De thuisblijvers hebben altijd ongelijk. En zo ook deze keer. De regen verdween al snel, het zonnetje en prachtige Hollandse luchten kwamen ervoor in de plaats en zo heel hard woei het nu ook weer niet. Hooguit 26 knopen in de vlagen (of iets meer). Beetje weinig wat mij betreft. Precies de helft van de vloot kwam opdagen. Jammer. Paul Kamphorst oefende al voor de eerste start even een deathroll en herhaalde dat tijdens de eerste downwind van race 4 en vond het toen kennelijk welletjes. We zagen hem niet meer terug helaas. En toen waren we dus nog maar met zes. De kruisrakken waren tactisch uitdagend en spannend. Ik wist in zowel race 4 als race 5 de eerste bovenboei in leidende positie te ronden maar was downwind weer zo snel als dikke stront door een trechter. Dat begint wel een beetje vervelend te worden. In La Rochelle ging het prima. Maar ja, daar waren een soort van echte golven. Ik stel voor dat we voortaan nog enkel Finn evenementen op zee organiseren. Dat getriefel op die vijvertjes is maar niks. Iedereen voor ?? ………………..absolute stilte…………….Helaas.
Jan willem voer in race 4 zijn derde paaltje en stelde zijn welverdiende winst van het kampioenschap veilig met een nipte derde plaats in wat uiteindelijk de laatste race bleek te zijn geweest. Tobias won die race en werd overall verdiend tweede. Cees Scheurwater mocht de derde prijs in ontvangst nemen maar paste daarvoor. Ik weet niet waarom maar voor het geval hij daarvoor toch een goede reden had heb ik z’n prijs maar meegenomen. Dus dan weet je het Cees.

Jan Bart
NED 962