2015 ONK (by Ronald Ruiter)

Op de meeste wedstrijden is het voor mij een grote eer om het verslag te mogen schrijven, maar voor het ONK is dat zelfs een absoluut hoogtepunt. Een 10de plek is voor mijn doen echt heel lekker. Ok, het was eigenlijk 11de, maar Dirk Meid schrijft niet zo lekker Nederlands. En aangezien de gemiddelde Finnzeiler de oorlog nog actief heeft meegemaakt, leek het ons niet verstandig om hier een Duits verslag te posten. Vandaar dat ik mezelf, nog wat extra aangemoedigd door de voorzitter (bijna zijn enige hoogtepunt op dit ONK) tot schrijfvrijwilliger moest bombarderen).

En dat het wat langer duurder heeft niet te maken met het feit dat er niets te schrijven viel, maar gewoon door een simpel gebrek aan inspiratie. En zelfs toen ik vanmorgen bij Het Witte Huis voor de start van de Boerenkool Cup door Chris werd gevraagd of ik hier dan toch eindelijk inspiratie kwam opdoen voor het verslag van het ONK, antwoorde ik nog met een aarzelend “ misschien”. Ik wist gewoon niet waar ik moest beginnen.

Maar nu, op de zaterdagavond van deze Boerenkool Cup, ben ik extreem geïnspireerd over het ONK. Want wat is Medemblik een geweldig wedstrijd water vergeleken met die zinloos uitgegraven en vermaledijde wirwar van door lukraak achtergelaten land gescheiden vijvertjes. Zoals u weet heeft Medemblik geen eilanden en gaat het er gewoon om wie het hardst de juiste kant op vaart. Niet dat me goed af gaat, maar gelukszoeker en gokkers komen daar gelukkig ook niet tot hun recht. “De dood of de gladiolen”, Russisch Roulette en “alles op rood” hebben in mijn ogen echt niets met zeilen te maken.

Wellicht slaag ik er niet helemaal in om mijn frustratie over een opvolgend evenement te projecteren op het ONK, maar ik hoop dat u mij vergeeft. Had ik trouwens al gezegd dat Medemblik geen eilanden heeft….?

Terug naar het ONK. Dat wij op Medemblik voeren, was natuurlijk al een godswonder. Er was door ontevredenheid over de organisatie van vorige edities in eerste instantie gekozen voor een andere locatie. Maar tijdens onze nu al legendarische jaarvergadering werd met meerderheid van stemmen gekozen voor Medemblik (is dit politiek juist verwoord??). Anyway, we voeren dus in Medemblik. En onze voorzitter had de organisatie heel duidelijk gemaakt dat het nu echt beter moest, anders zouden ze de enige echte mannenklasse nooit meer terug zien. Dat moet indruk hebben gemaakt, wat de organisatie op het water was nog nooit zo goed. Er zijn natuurlijk wel wat verbeterpuntjes te noemen, maar die heb je overal. De banen lagen er goed in, er werd snel doorgestart, de wedstrijden werden rond target time afgerond en de uitslagen klopten. Dus wie dan nog klaagt…

Dan maar even naar de wedstrijden. Wat echt bijzonder was na een aantal jaren van afwezigheid, was dat Pieter Jan weer van de partij was. En ik durf best toe te geven dat ik de afgelopen jaren heel voorzichtig begon te denken dat ik heel langzaam de top van ons veld begon te naderen. Maar nu ik weer met beide beentjes op de grond sta, weet ik weer dat ik er echt niets van bak. En beide beentjes op de grond is nog voorzichtig uitgedrukt. Eigenlijk ben ik vanaf de kerktoren van Nijkerk legs first naar beneden gestort en sta ik met beide beentjes een halve meter in de grond.

De eerste wedstrijd maakte PJ namelijk al gelijk duidelijk dat er maar een iemand met de prijs vandoor zou gaan. Hein en Karel waren nog enigszins in zicht, maar de voorsprong was toch wel indrukwekkend. Toch was ik nog steeds niet overtuigd van het verschil. Ik had zelf immers na de Sneekweek niet meer gezeild, had niet getraind en moest gewoon even wennen aan de golven op het IJsselmeer. Yeah right………. En ja hoor de tweede race van de dag kwam ik ook gewoon net achter Sander en Hein en VOOR PJ om de boventon. Zie je wel, ik kan wel wat, dacht ik nog even 10 seconden voordat het meest vernederende moment van mijn zeil carrière aanbrak. Normaal ben ik op een reachrakje niet zo traag, maar ik werd letterlijk in drie rukken aan zijn schoot voorbij geblazen. Niet normaal wat een verschil in snelheid. De combinatie van fitheid, focus, “erop zitten” en verrotte veel talent, maakt toch wel een knoopje of wat verschil. De enige troost was dat hij op datzelfde reachrak uiteindelijk ook gewoon Hein en Sander voorbij ging.

Ze zeggen wel eens dat het leerzaam is om met de echte jongens mee te varen, maar wat een volslagen bullshit. Ik leer echt veel meer van het oeverloos terugkijken van de Olympische wedstrijden van Londen op Youtube dan de paar luttele seconden dat PJ in mijn gezichtsveld is. Als ik aan dat moment terugdenk, dan is Loosdrecht zo slecht nog niet…..

Maar verder niet getreurd. Ik zal jullie de uitslagen niet van elke wedstrijd gaan zitten voorkauwen, die staan immers gewoon online. Maar ik zal er wel wat noemen, anders moet Peter Aukema weer een serieus verslag schrijven om dat van mij te compenseren.

Na de eerste dag was de top vijf als volgt: PJ, Hein, Sander, Karel, Dirk. De echte mannen zaten er dus weer goed bij. De tweede dag bleef PJ doen wat hij deed en kreeg hij dus wat hij kreeg; alleen maar eentjes. Sander bleek daarachter de sterkste en had eigenlijk alleen Hein nog in zijn kielzog als het ging om de echte wedstrijd; die om de tweede plek. Theoretisch hadden natuurlijk wel meer mannen, zoals Nanno en Karel een kans, maar het leek toch echt om Hein en Sander te gaan. Zelf had ik mijn tweede vernederende momentje van het evenement. (althans op het water, in de kroeg had ik er veel meer, maar daar ooit meer over) Ik lag derde (met een te vroeg gestarte Hein voor me) en was dus onbewust op weg naar een tweede plek, maar toen ik iets te fanatiek mijn plekkie probeerde te verdedigen op Gert en Nanno, miste ik in een overstag mijn hangband en ging ik even zwemmen. Tja, en aangezien ik nog minder snel zwem dan zeil, scheelde dat wel een paar plekjes. Dan lig je er per ongeluk een keer bij in de buurt en dan wordt de spanning toch te veel blijkbaar.

De laatste dag brak aan en de overwinning van PJ was misschien in theorie nog wel om zeep te helpen, maar dat was echt alleen op papier nog mogelijk. Hij pakte dan ook gewoon zijn aftrek met een zevende eerste plek en werd soeverein (mooi Mart Smeets woord) Nederlands Kampioen. Sander maakte het in de voorlaatste wedstrijd nog even spannend door 9de te worden, iets waar het hele IJsselmeer (Noordelijk en Zuidelijk deel) verbaal getuige van mocht zijn. Maar hij stelde in de laatste race orde op zaken en ging er met de tweede prijs van door. Hein pakte de laatste zeer verdiende en gegunde podiumplek.

De prijsuitreiking was laat en de meeste moegestreden Finnmannen waren al op weg naar huis, maar de hardcore diehards, de harde kern van de FCH was nog aanwezig om ons podium toe te juichen. Helaas was dit niet vol. Sander had het strijdtoneel al verlaten en waar hij vorig jaar nog schitterde door met zonnebril en begrijpelijke zure blik naast Karel te verschijnen, schitterde hij nu door afwezigheid. PJ opperde nog even dat het voor de PR van de FCH goed zou zijn om een vol podium te hebben en dat ik toch wel even naar voren kon lopen. Maar daar heb ik voor bedankt. Er is al weinig over van mijn ooit zo zorgvuldig opgebouwde imago dat ik niet de rest van mijn leven verward wil worden met de enige Finnzeiler met paardenstaart…..

Geintje natuurlijk Sander! Van harte gefeliciteerd met de tweede plek die in mijn ogen mag voelen als een eerste! Hein gefeliciteerd met een prachtige derde plek. En tenslotte PJ, van harte gefeliciteerd met het resultaat, maar vooral met de overmacht waarmee je ons hebt laten zien wat jouw doel is voor het komende jaar.

En ik kan niet wachten tot ik de beelden van Londen die ik tot vervelens toe afspeel op de spinningfiets in de sportschool omdat ik het anders echt niet volhoud, kan vervangen door de beelden van de medalrace in Rio waar jij met overuiging Giles, Josh en alle anderen er afbatst!
Zo en nu naar bed en morgen weer naar Loosdrecht. Het leven van een Finnzeiler gaat niet over rozen…. Had ik trouwens al gezegd dat ze in Medemblik geen eilanden hebben…….. Bij deze dan.

NED 67
Ronald