2016 Masters (by Wouter Molenaar)

Finnworldmasters 2016 Torbole

Op naar het Gardameer, dat viel trouwens niet mee op de heenweg. Toch wat drukker en meer oponthoud dan verwacht. Met 38 Nederlandse Finnzeilers hadden we toch mooi ruim 10 procent van het deelnemersveld.
Vanuit Loosdrecht ontbraken plotseling de 2 kanonnen Van Viersen en Bakker. De heren kregen 2 weken voor het vertrek woordjes over een futiliteit betreffende de dubbeltrailer van Van Muyden. Een beetje sneu en jammer, want beide heren hadden mogelijk bij de eerste 40 kunnen eindigen en vooral voor Bakker waren het uitgelezen omstandigheden.
Bij aankomst op de club vond ik het vet relaxed vanwege de locatie en de ruimte. Een barretje en een restaurant op de juiste plaats en geen opgewonden dan wel overspannen verkeersregelaars. De helft van de boten stond bij de club en de andere helft stond verdeelt over Torbole bij de hotels en de camping. Staan waar je wil en hotels en appartementen genoeg… fantastisch.
Na 20 jaar Yachts and Yachting te hebben gelezen dacht ik meer te weten van het Garda Meer dan van de Vinkeveense plassen, dat bleek echter toch een misrekening. Bij aankomst trof ik wat onthutste gezichten want het had er 4 dagen geregend en “no wind”. Iedereen zat maar naar die weer app’s te kijken, maar die hadden het zelden bij het rechte eind. Het Comité had het bij de opening wel in de smiezen en vertelde “het komt goed volgende week”, maar donderdag wordt een moeilijke dag. Toch nog maar eens rondgevraagd welke kant op? Scheurwater: altijd naar de dichtstbijzijnde rotsen. Van Muyden: Ja maar daar niet blind op gaan, keep all options open. Daar deden we het voorlopig dan maar mee.
 
Oefenwedstrijd
Maar eens kijken hoe het comité dat doet met 350 boten. Twee banen met 2 groepen, een groep waar je dan de hele dag in zat. Eenvoudig een trapezium baan met een inner en outerloop. Toen de boot eindelijk te water ging kreeg ik het al Spaans benauwd vanwege een bijna lagerwal situatie waar je van moest vertrekken. Dit gecombineerd met een stevige wind, tja dan ga je weer twijfelen. Is dit wel zo leuk? Op weg naar de start; bom weg, niemand te vroeg. Wennen aan de golven, trim, het was allemaal niet oké en de Stressfactor ging echt heel langzaam. Het 2e kruisrak onderlijk en voorlijk door en iets wat ik nooit doe: ook nog wat Cunningham door en de overloop naar buiten en Godzijdank de machine komt op gang. Mooi dat zit er op, alle eerste plaatsen gelden niet die dag. Nou ja die van Max Verstappen die blijft voor eeuwig staan.

Maandag
16 tot 22 knopen en twee pittige zeilwedstrijden. Eerst maar eens kijken hoe dat bij de start gaat met zwarte vlaggen procedures. Ik heb er geen één gezien die week, maar op de andere baan waren er wel een paar. Dat hadden ze dus handig opgelost met een lange startlijn en de u vlag. Iedere wedstrijd gooide ze er een paar uit en de rest kon gaan. Van de zeven wedstrijden was ik alle keren in één keer weg, wat een zegen. De ervaring met grote velden droop van de organisatie af en wat nog veel mooier was, de wedstrijden waren verrassend eerlijk.
Er was dus op het water ook ruimte genoeg, dus je hoefde niet in de vuile wind te varen na de start. Wie het hardste werkte en hing die was ook vooraan bij de eerste boei. Ook de ruime rakken waren mooi en toch waren de wedstrijden niet extreem lang (meestal rond de 90min).
Die rotsen dat was nog wel wat, maar je kon af en toe ook goed door het midden. Iets wat we in de oefenwedstrijd al hadden gezien.
Tweede kruisrak van de eerste wedstrijd krijg ik een vette bb/ st met de RUS 212. Hij zat te schreeuwen en je denkt wat een debiel “hij vaart toch over stuurboord”? Maar helaas hij vaart me gewoon aan en drukt me bijna door de wind en dus roep ik het P-woord. Later gaat hij 20 meter voor mij de boei om en vaart halve wind door, een beetje klapperend. Zelf heb ik geen tijd en duik het ruime rak in.

Echter bij de finish zit hij er weer voor en had dus geen 720 gedraaid. Nu komt het in de middag wedstrijd weer tot een confrontatie met de RUS 212 en nu gooit hij hem er stuurboord tussen bij de boei en raakt me weer en weer gezeik met die vent. Voor de finish haal ik hem weer in en bij het naar de haven varen roept hij naar me “one voor you. one for me”. Ik roep iets over sportmanship hoewel ik het idee heb dat de Rus het toch niet verstaat. Een dag later ontdek ik dat het helemaal geen Rus, maar een Italiaan is met een Russisch paspoort. Cirillo Lanfranco oftewel mr Fantastica himself die duidelijk al wat vreemde gewoontes had overgenomen. Ik was notabene voor de wedstrijden al gewaarschuwd voor deze zeiler door een lid van het Britse Team. Alom een zware maar mooie zeildag waarbij de windzeilers in het voordeel waren. Bij het landen op de slipsteiger spring ik aan de verkeerde kan uit de boot en glijd van de slipsteiger in het diepe, mijn boot tegen een scheldende Budzien. Ja sorry André, ook voor mij een pijnlijk momentje. Luuk had me er nota bene voor gewaarschuwd.

Dinsdag
De dag begint met de ontdekking ik de eerste wedstrijd niet gefinisht ben. Verhaal halen werkt slecht. Mijn vraag of ze de band willen terugluisteren of ik de finishlijst mag zien worden allemaal negatief beantwoord. Ik moest maar een formulier invullen en daarmee basta en ik krijg ook nog naar mijn hoofd geslingerd dat ik niet door de finish maar naast de finish ben gevaren. Dit blijken ze ook tegen enkele anderen verteld te hebben, waarbij de Belg Hendriecks met filmbeelden kwam van zijn finish. Ook Martijn van Muyden werd direct weer terug op de finishlijst geplaatst. Zelf ben ik er pas een dag later weer opgeplaatst nadat ik er op aangedrongen had dat ze die Lanfranco en Robert Deaves op moesten roepen als getuige. Daar hadden ze geen zin in en toen mocht ik zelf zeggen wat ik geworden was…. te gek voor woorden natuurlijk. Maar 13.00 u. weer aan de start en weer een pittig dagje. Je ziet op zo’n dag heel veel zeilnummers, maar na een half uurtje is duidelijk wie jouw maatjes zijn die wedstrijd. Allebei de wedstrijden zit ik bij Budzien bij de eerste boei. Hij dus onder zijn niveau en ik zie hem vreselijk hard werken en naar voren schuiven. Eerst denk je dan “uitslover”, echter toen ik de uitslagenlijst zag denk je bij jezelf “waarom doe ik dat niet”. Het zit allemaal tussen de oren, want ik werkte niet hard genoeg en verzin allemaal redenen waarom ik dat niet doe stom, stom, stom.
Het was weer zo’n dag van hard hangen en proberen fouten te vermijden. Dat begint bij de start, daar gaat het bij veel zeilers al vaak mis. De eerste zes wedstrijden ben ik bij het schip gestart in 2e en 3e lijn. Dat ging verrassend goed. De voorste liggen tegen elkaar aan en verlijeren, nr 2 is dan goed weg maar gaat vaak direct overstag en eigenlijk had ik zes keer vrije wind en vrije keuze. Ook met de slagen in het kruisrak was het opletten want de dag daarvoor hadden veel zeilers de eerste boei gigantisch overzeild over bakboord (nooit over stuurboord). Er zaten wel veel winddraaiing in die dag vooral op de andere baan. Concentreren op wat er gebeurd met de wind en de trend pakken ging hier toch een stuk beter dan in Wales of Kavala waar er voor de Stressman geen touw aan vast te knopen was. Maar kwam je toch een keer als 60 of 70 boven dan kon je toch nog wel wat terugwinnen.

Woensdag
Een mooie dag die begon weer met 16 knopen, maar het nam af en er bleef een mooi windje over en de pompvlag ging eruit. En uit het niets kwamen allemaal jury boten, maar er werd beperkt gefloten. Het was ook de dag dat ik een gokje wilde wagen en besloot eens de andere kant op te gaan. Heerlijk, geen boot te bekennen, nou ja één boot zo’n 30m achter me en dat was Loek Kruyer en juist dat maakte me ongerust. Terecht natuurlijk want we kwamen tussen de 60 en 65 boven. Goed jammer. Die dag had toch iedereen lekker gevaren nu de wind iets minder was. Meer bootcontrole, geen omgeslagen boten en geen windsurfers want daar kon je je ook goed aan ergeren.
Dus het bier smaakte ouderwets want er zaten zes wedstrijden op en er kon vast een balans worden opgemaakt. Twee mannen met zes eentjes en een paar kort daarachter. Beste Nederlander Martijn van Muyden met een Petticrows Finn op de elfde plaats net buiten de top tien.
 
Donderdag
Word een lastige dag had het comité gezegd en ze hadden gelijk. Inderdaad regen, geen wind en geen wedstrijden.
Lichaam en geest konden wel een rustdagje gebruiken. Best wel prima, hier en daar een beetje bij gekletst, ook met wat Belgische deelnemers. We konden het vooral goed vinden met Michiel Messaen & Yves Vorhofstede die het trouwens aardig voor elkaar hadden met Pjotr Kula als trainer voor de Belgische deelnemers.

Vrijdag
De laatste punch voor het eindklassement daar was iedereen zich wel van bewust. De wind stond iets meer naar het oosten, maar wel weer rond de 16/18 knopen. In dit geval besloot de Ned 2 maar eens bij de pin te starten omdat de boven boei ook meer naar het oosten moest liggen. Vandaag ook alle groepen in één baan omdat er op de andere baan 5O5’s een wedstrijd zeilde. Eigenlijk ging het crescendo en zag ik bij de bovenboei Luuk Kuiper, Budzien en nog wat andere snelle mannen om de ereplaatsen knokken. Die ene en laatste wedstrijd toch maar alles geven, maar ook safety first en vooral niet omgaan. In het 2e kruisrak terug gebatst binnen de eerste 20 om vervolgens ruime wind weer een plekje te verliezen. Voor de gijpton naar de finish schat ik mijn kansen in en zie 3 boten op 100 m achter me. Ik reken me rijk en trakteer me zelf op een stormrondje voor de finish. Ik vaar de boei voorbij en gooi de boot vanaf een golf in één klap door de wind. F*ck, de boot blijft op bakboord hangen. Achteruit, het schiet niet op, het lijkt wel een eeuw te duren. De drie boten schieten erlangs op het moment dat ik weer over stuurboord lig. De laatst van de drie draait zich om, lacht naar me en steekt zijn duim op. Wat voel ik me een nono en een lafaard.
 
Resumé

Het Gardameer gaf wat je ervan verwachten kon. Echt helemaal top. Geen Nederlanders op het podium, maar toch wel hele mooie klasseringen. Van de Randmeerders was Eddie Huisman goed bezig en zonder zwarte vlag had hij de eerst 75 nog wel gehaald. Hetzelfde geldt voor Paul Kamphorst die ook wel heel erg hard ging.

Martijn van Muyden 11e en opvallend was ook het zeilen van JW Kok, altijd met een hoog risicogehalte en finishte alles binnen de eerste tien. Scheurwater, de Waal en Kuiper die altijd betrouwbaar hard gaan, helaas kwamen ze daar niet verder mee dan ergens tussen de 30 en 40 in het eindklassement. Opvallend was ook dat Riseeuw na de eerste dag nogal hoog stond, zijn tweede dag verknalde en daarna toch weer een goede eindklassering haalde. Hein Bloemers in de tweede wedstrijd 4e, Hein bij een gele vlag moet je wel 720 draaien en geen 360. Zonde van zo’n DSQ. Thomas van de Berg begon met een achtste plaats en daarna was de pijp leeg tot de laatste wedstrijd, toen ging het weer. Vermeldenswaard het zeilen van Olaf van Heusden, waarvan we dachten dat hij na zijn ziekte niet meer in de boot zou stappen.

Hij zeilde echt verassend goed. Die Nederlandse nr 10 in het klassement die Thole voer wat onder zijn niveau, maar dat is nog geen reden om geen verslag te schrijven. Voor heel veel zeilers viel het resultaat niet mee, maar er waren dan ook heel veel deelnemers. Ondergetekende was de hele week in zijn nopjes met de resultaten en was min of meer met Chris Frijdal stiekem op zoek naar een plekje op het podium bij de GGM’s . De eerste plaats was vast in handen bij Marc Alain de Beauvais, maar achteraf waren we net niet goed genoeg en werden we 4 & 5. De laatste wedstrijd brachten bij Chris nog wel wat emoties te weeg. Chris voer naar de verkeerde boei terwijl hij op een podiumpositie voer. Au, gedeelde smart is halve smart. Chris, je was niet de enige, het is ons allemaal een keer gebeurd.
Torbole was ook op culinair gebied een feest. De bediening, het eten ook dat was allemaal uitstekend.

Nog enkele quote’s :
Loek Kruyer ,, Ik zeil zo slecht, als ik op het podium kom dan ga ik er niet heen. Nou Loek, dat hoeft ook helemaal niet als je slecht zeilt!
Gerko Visser van het Dinghy Racing Centre “het evenement moet nog beginnen en we hebben al bijna de bus leeg verkocht.”.

Sander Kooy: Wouter als jij nog eens ging hangen….Ja lekker Sander, nog meer goede ideeën?
Luuk Kuiper “Ik zeil zo in het kruisrak bij de Michael Maier weg, gewoon harder”.
Vd Sluis nog omgeslagen? Wouter wat denk je?
Karel van Arkel “het waait me te hard, wij gaan naar Venetië”.
W.M “Da Umberto in Castelletto nooit overslaan als je bij het Gardameer bent”.

350 deelnemers – 350 verhalen, dit was er één.

Wouter Molenaar
NED 2