2022 EK & EK Masters (by Ronald van Klooster)

EK Finn 2022

Het Spaanse Kampioenschap (een paar dagen eerder) was een goede generale voor het EK. We konden wennen aan de lichtweer omstandigheden en de stroming. De Spanjaarden kregen op dit EK nog meer concurrentie uit Europa. Twee dagen rust tussen deze 2 evenementen was niet echt nodig. Het lichte weer was geen aanslag op de benen. De warmte (31 graden) door de Spaanse zon vrat energie. Precies 2 dagen niet zeilen. We keken er even naar uit. Er was simpelweg ook geen wind te bekennen. Tijd voor klein onderhoud en het inslaan van het nodige water. Per dag wordt er aan boord zeker 3 liter water weg gedronken. Zeker als we om 12.00 het water op gaan en rond 18.00 het water af komen. Maandagnacht werd er weinig geslapen. Niet door de Spaanse feesten maar door de enorme onweer. Hagelstenen zo groot als golfballetjes en een enorme wind hield menig deelnemer wakker. Zeker de deelnemers die op de haven in campers sliepen hadden weinig rust. Bij ons vlogen de stoelen en tafels over het balkon door de wind. Zouden de boten nog overeind staan?

De TT2 man had speciaal een mooie tent gekocht voor dit evenement. Die had helaas de storm niet overleefd. Er was 1 Fantastica van zijn trolly gevallen maar verder stonden alle bootjes overeind. Velen hadden de bootjes toch vastgezet.

De eerste ochtend van het EK begon zonder wind. Maar de thermische omstandigheden met een berg voor de zee deed me erg denken aan de Tafelberg in Zuid Afrika. De lokale Spanjaarden konden eigenlijk met zekerheid wel zeggen dat we vandaag het water op gingen. Het zal wat later worden dan 14:00 uur. En jawel. Daar gingen we. Een erg dun windje de eerste race. Je kon net op het kantje zitten en da’s nou niet echt mijn favoriete windkracht. Rare wind die behoorlijke shifts kende maar gedurende de dag nam de wind steeds meer toe. We gingen zelfs naar de 14 knts. Daar kwamen de golven. En wat is het dan toch mooi varen in de Finn. De versnelling die deze boot maakt in golfen blijft prachtig.

Opvallend was direct al de strijd tussen de ESP 161 en de FRA 75. Deze 2 kemphanen waren gedurende de hele serie in strijd om de eerste en 2e plek. Opvallend was het permanente geschreeuw van winnaar Miguel Fernandez Vasco. De man was zoveel aan het praten en schreeuwen op het water dat hij al snel de bijnaam “de zanger” kreeg. Wel knap hoe deze Spanjaard iedere keer weer voorin zat.

Onze eigen Bas de Waal kwam na een moeizame eerste dag heel langzaam naar voren schuiven. Mentaal heb ik behoorlijk op hem in moeten praten om hem weer tot ongekende hoogtes te laten presteren. Ik moest in dit geval de rol van zijn vast coach overnemen. Zijn vaste coach kon helaas door een blessure aan zijn hand niet meevaren. Dat Bas zonder zijn coach zo goed kon varen? Zelfs daarover was het Spaanse comité verbaasd.

Er was tijd om koffie te drinken met andere deelnemers voor iedere wedstrijddag. Persoonlijk vond ik dit erg leuk. Veel van de deelnemers hebben voor hun land in de 90’er jaren ooit geprobeerd naar de spelen te gaan. Ze missen de Finn en stappen jaren later toch weer in de boot die hen maar niet los kan laten.

Ik kwam mijn oude Fantastica tegen die gekocht was door een Australiër als reserveboot. Om in dit soort fleets te varen, moest je naar Europa volgens de Australiër. Dus maar een extra boot om allerlei logistieke kosten te beperken. Ook onze Portugese vriend Filipe Silva was aanwezig met een hele delegatie Portugese Finn zeilers. Hij ging in zijn eerste Classic zitten en had zijn Fantastica verhuurd aan Brazilianen. De Classic met lichtweer is zeker niet in het nadeel en toch had Filipe met zijn 114 kg ook moeite met dit lichte weer.

Het begon een beetje op Mar Menor te lijken. Rustige start van de dag met koffie bij Anna. Iedere Finn zeiler kende Anna inmiddels wel. Deze leuke Spaanse dame die ons iedere dag hielp aan een lekker koffietje.

Zo tegen het middaguur kwam net als in Mar Menor de wind opzetten. L’Hospital de Infant was een dorp met veel beton en een leuke boulevard. Om nou te zeggen dat dit een plek is om op vakantie te gaan? Niet voor ons in ieder geval. Wel om een wedstrijd te zeilen en ook om lekker Spaans te eten. De organisatie was prima. Enige minpuntje was dat het comité ons te vaak te vroeg het water op stuurde. De wind was aan het einde van de dag altijd perfect maar het eerste uur was er meestal nog geen wind. En wij maar wachten. Met die Spaanse warmte geen pretje. Voor de rest was de baan prima en op de wal was het
allemaal goed geregeld.

De prestaties van de Nederlanders waren prima. Peter Vollenbrecht leverde een opvallende prestatie. Peter als winnende legend en Bas een mooie 5e plek in een sterk veld. Op naar dit soort evenementen in 2023. Erg leerzaam en leuk!

Ronald van Klooster
NED 43