89, 98,29

Het was een te mooi ONK om onbeschreven te laten… daarom neem ik ongevraagd de honneurs waar van de vooralsnog nalatige nummer 10.

’t Begon allemaal met weinig wind op vrijdag waardoor bij de boventon de ranking een beetje ’t tegenovergestelde van de verwachte realiteit was… maar een wedstrijd is nog maar niet zomaar afgelopen bij de boventon en dus zegevierde de man die moest zegevieren na een indrukwekkende inhaalrace. Tot zover dag 1.

De twee dagen erna was werkelijk te mooi om waar te zijn. Dat is iets anders dan makkelijk maar Paradise Sailing was ‘t! Met een Zuid-component in de wind werd de Finn-baan aan een soort van lage wal getrakteerd op schitterende omstandigheden. Zon, wind, golven en ook nog eens prima temperaturen. ’t Enige wat ontbrak was een indrukwekkende vloot. Slechts een bedenkelijk laag aantal van 29 Finnen durfden de rit naar het noorden aan.

Aan de voorsprong van Nicholas te zien was te merken dat dit echte pro-omstandigheden waren. Aan de wind en downwind moest er hard gewerkt worden. Natuurlijk telde de gemiddelde leeftijd, en daarmee de geriatrisch veroorzaakte stramheid van de hoornvliezen, van ons Finn-veldje stevig mee, maar het zeilnummer was zo nu en dan niet meer te lezen. Het is maar goed dat het niet een lang recht rak was… dat zou er schrijnend hebben uitgezien.
De verbinding tussen de nummer 1 en de rest van de vloot was met regelmaat de X-yachts-achtige Finn van Nanno. Vaak op de voet gevolgd door Bas.
Na 7 wedstrijden eindigde Nicholas fier boven aan. Nanno herhaalde zijn truc van jaren eerder en werd weer zeer verdienstelijk tweede na een seizoen van nauwelijks deelname: chapeau. En by the way: maak eens een ranking over de ONK’s van de afgelopen 10 jaar dan staat de NED-98 zeer waarschijnlijk bovenaan: hij grossiert werkelijk in top 4 posities. Het wordt nu dan ook wel tijd voor de ultieme positie.
Bas eindigde ook zeer verdienstelijk op het podium: na een jaar hard (zeil)werken in het zuiden van Europa zat de schwung er goed in bij hem. Prachtige derde plek. Komend jaar samen met Nanno op Europese toer en dan zijn jullie niet meer te houden.
Vaak lag ’t veld dicht bij elkaar. Tot de laatste wedstrijden bleef ’t daardoor goed spannend. Mooie serie!
Wat me ook nog opviel: tot en met nummer 26 heeft iedereen alle wedstrijden uitgezeild: ook toch wel weer een signaal dat er iets te beleven viel.

Volgend jaar zijn we op een zeker moment niet meer olympisch is de verwachting. Met een beetje mazzel zakt de prijs van de boten en komen er meer mensen de klasse in. Wellicht mogen we dan het ONK eens op andere plekken varen en vieren. Wie weet welke opleving ons te wachten staat! Na dit fantastische zeilweekend hebben we er in ieder geval weer bijna 30 enthousiaste opnieuw geladen ambassadeurs bij.