Tulpenrace 2018

[Ronald Ruiter]

Tja…. Hoeveel weken moet je vergeefs geduld betrachten bij het vol smart wachten op een scherp, spitsvondig en analytisch verslag van de Tulpenrace, voordat je, volkomen ongepast vanaf een niet schrijfplichtige plek, toch de pen ter hand neemt…….

Het is niet dat ik niets beters te doen heb (hoewel…), maar dit bijzondere evenement vraagt, nee roept, om een schriftelijk vervolg. Verbazingwekkend overigens dat er de Loosdrechtse posse niet meer aan was gelegen om het gras voor alle critici weg te maaien door zelf luttele uren na de prijsuitreiking te zorgen voor een niet te bediscussiëren epistel over een briljant evenement dat verzeild werd onder uiterst stabiele omstandigheden. Ze hadden immers zelfs een prominent lid met geheel bewuste zelfopoffering op de tiende (schrijf) plek gemanoeuvreerd.

Zouden persoonlijke teleurstellingen soms toch krachtiger geweest zijn dan het grotere algemene doel? Het is moeilijk voor te stellen. Maar het biedt ieder ander gelukkig wel de mogelijkheid om haar of zijn licht te laten schijnen op dit op alle vlakken enerverende evenement. Bij deze een geheel objectieve poging mijnerzijds.

Om te beginnen moet ik uitleggen dat ik er echt ongelofelijk veel zin in had. En dat merkte ik ook aan de andere deelnemers. Voor diegenen die de onovertroffen winterwedstrijden in Nijkerk en de naar verluid, super strak georganiseerde Paaswedstrijden hadden gemist, was het immers de eerste wedstrijd van het seizoen. Het was ook nog eens geweldig weer en het was de start van de nieuwe Finn Fabulous Five serie. Kortom, het kon niet mis gaan! Nou ja….. bijna niet dan. Maar daarover later meer.

Want los van alle goesting naar zeilen, is een evenement op het Witte Huis toch altijd net als thuiskomen. Het voelt als jaren geleden tijdens mijn studententijd. Dan kwam ik wel eens thuis in het weekend met een kop vol kater en een tas vol was. En zodra ik een voet over de drempel zette, voelde ik al de warmte en geborgenheid van vader, moeder, broer, thuis, kamer, bed en al het goede op de aarde. Dit lijkt wellicht wat overdreven, maar we mogen de plek van het Witte Huis in ons Finn leven natuurlijk niet onderschatten. Het is na Nijkerk toch echt de bakermat en de home of Finnsailing.

Het is maar goed dat dit het gevoel bij aankomst was en dat dit nog steeds overheerst. Ook daar gaat de vergelijking weer op met thuis. Want het maakt niet uit hoe belerend je broer ook reageerde op je nieuwe liefde, hoe kritisch je moeder was op de bergen vuile en verschraalde kleding en hoe meewarig je vader met zijn hoofd kon schudden bij het aanschouwen van de financiële puinhoop in je studentenbestaan, de onvoorwaardelijke liefde overheerste alles. Er was werkelijk niets te bedenken dat een gemoedelijk, vertrouwd, gezellig en vooral warm samenzijn in de weg kon staan. Kijk, en zo is het ook op het Witte Huis. En dat is maar goed ook………..

En voor ik verder ga wil ik benadrukken dat ik alle vrijwilligers ongelofelijk wil bedanken voor hun inzet. Zij offeren een vrij weekend op waarin ze zelf ook heerlijk hadden kunnen varen om het voor ons allemaal mogelijk te maken. En net als scheids- en grensrechters kunnen ze het in de ogen van deelnemers en publiek nooit goed genoeg doen. Shame on us! En even voor mezelf sprekend: als ik al zeilend net zoveel (weinig) fouten zou maken als het comité, dan zou ik bovenop het podium hebben gestaan. Mocht u de hierna volgende woorden dus opvatten als kritisch, dan verontschuldig ik me bij voorbaat. Het is opbouwend bedoeld met in mijn achterhoofd een grote waardering voor iedere betrokkene van het Witte Huis.

Maar vanuit die gedachte wil ik toch even iets aan de orde stellen. Thuis mocht je toch ook gewoon klagen als je moeder de aardappels liet aanbranden onder het motto van “een nieuw recept”…..?

We gingen zaterdag natuurlijk niet meteen van start. Zo’n veertig Finnen schiet je niet in één keer weg. En na een eerste poging met een algemene terugroep ging de zwarte vlag erin en maakten we ons klaar voor poging twee. Door seismologische oorzaken, gecombineerd met spanningsverschillen in het elektriciteitsnetwerk tussen oost- en west Loosdrecht, was er een niet optimale synchronisatie van de vlaggen, signalen en stopwatch op het startschip. Shit happens……

Dit resulteerde er in dat circa 35 boten, in de ogen van het wedstrijdcomité, een minuut te vroeg over de lijn gingen. Daar werd echter op geen enkele wijze melding van gemaakt, totdat de wedstrijd er bij de bovenboei werd uitgeschoten. Terug bij het schip was er uiteraard sprake van totale verwarring, maar duidelijkheid werd niet gegeven. Ook was er geen bord met nummers van boten die eventueel te vroeg waren gestart. Daarom deed iedereen vol goede moed weer mee aan de volgende start. Dat was het begin van een wedstrijd op een prima baan, mooi in de wind, met uiteraard wat Loosdrechtse draaiingen, maar niet over the top. Deze wedstrijd werd volkomen terecht en met overmacht gewonnen door Peter Aukema. Opvallend was wel dat veel van de gedoodverfde lokale winnaars het fors lieten afweten. Wedstrijd twee ben ik eerlijk gezegd een beetje vergeten door de schrik op de kant toen we even droog gingen lunchen. Daar stond namelijk dat de eerste wedstrijd maar liefst 35 BFD’s had, omdat deze zeilers de start ervoor (ook race 1) een minuut te vroeg over de lijn waren gegaan. Logischerwijs zocht het bestuur van de FCH contact met het comité, maar uitsluitsel werd nog niet gegeven.

Na de lunch werden nog twee mooie wedstrijden gevaren, waarbij net als in de ochtend duidelijk werd dat men op het startschip geen zin in drukte had. Een enorm lange lijn met een overduidelijk voordeel bij het pin-end, zorgde gelukkig voor weinig kans op schade bij het startschip. Veiligheid boven alles! Tobias, Bas en Peter hadden de meeste snelheid en kozen de goede hoeken. Terwijl ook Cees, Wiebe en Albert een mooie constante serie neerzetten.

Onverwacht werd er een vijfde wedstrijd ingelast die niet nummer 5, maar nummer 1 mee kreeg in de geschiedenisboeken. Want deze was ter vervanging van de geheel probleemloos en zonder incidenten verlopen echte race 1. Een bijzondere keuze in mijn bescheiden ogen.

Zondag werd er niet meer gevaren door gebrek aan wind, waardoor de uitslag van dag 1 ook die van het gehele weekend was. En daar begint het engeltje op mijn linkerschouder ineens flink te discussiëren met het duiveltje op mijn rechterschouder. Want in het kader van: “er zijn belangrijkere dingen in het leven” zou ieder weldenkend mens met een grijns op zijn gezicht terugkijken op een paar mooie potjes en een goede beslissing van het comité om er op zondag snel mee te stoppen.

Maar ja…. het gaat wel om een FFF wedstrijd, die meetelt voor het jaarklassement met recht op mooie prijzen. Dan is het toch ook niet heel onredelijk dat er volgens de regels gevaren wordt…. Toch??
In de week erna zijn diverse echte regelkenners toch wel unaniem tot de conclusie gekomen dat er helaas nu niet zoveel van klopt. Zonder in details te treden, was het volgens de specialisten en het regelboekje eigenlijk heel simpel: de enige geldige beslissing is dat de eerste race gewoon moet meetellen en dat de daarvoor in de plaats komende vijfde race niet geldig kan zijn. Misschien is dat niet in de geest van het evenement, maar wel volgens de wetten van de zeilerij.

Het onredelijke duiveltje op rechts zou nu op hoge poten van ons bestuur eisen dat deze uitslagen alsnog worden hersteld conform de regels. De uitslag van de echte race 1 is namelijk naar verluid nog behouden gebleven, waardoor herstel een fluitje van een cent zou zijn. Ook zou dit duiveltje suggereren dat dit enorm in het nadeel zou zijn van een flink aantal prominente locals en dat het daarom wel zal worden tegengehouden….

Maar het engeltje op links houdt de boel gelukkig nog in evenwicht. Natuurlijk is er geen opzet in het spel en heeft de wedstrijdleider in al zijn wijsheid getracht de best mogelijke en meest eerlijke beslissing te nemen. Ook ons bestuur heeft er ongetwijfeld over vergaderd en besloten dat gedane zaken geen keer nemen.

Maar toch voelt het niet lekker………. En dat ligt niet aan het feit dat ikzelf een plek of vier, vijf zou zijn gestegen, maar vooral omdat hierdoor Peter een mooi paaltje in race 1 is ontnomen en een tweede plek overall. Wat wel vermeld moet worden is dat ongeacht het scenario dat gekozen wordt, Tobias altijd op de eerste plek zou blijven staan. En dat is sowieso een welverdiende felicitatie waard.
Laat ik afsluiten met een welgemeende dank aan de organisatie en laat ieder voor zichzelf maar beslissen of het engeltje op links of het duiveltje op rechts de overhand moet krijgen. Want uiteindelijk heeft de scheidsrechter altijd gelijk……….

NED 73

[Auteur]

Berichten